Қақтау. Қазіргі түсінігімізде — отқа не ыстыққа ұстап, қыздырып пісіру.


« ''«Бұғының етін... істік ағашқа тізіп, отқа қақтап та жестік» »

(Қ. Қайсенов, Жау тылы).

Кейбір ертедегі тіл деректеріне назар сала қарастырсақ, бұл етістіктің де алғашқы тұлғасы мен мағынасына пікір айтуға болады. Ескі шағатай тілінде «коғ» тұлғалы сөз, қазіргі түсінігіміздегі «ұшқын» мағынасын берсе, осыдан пайда болған «коғла» етістігі «отқа ұстап кептіру» ұғымын береді (В. Рад., Опыт..., II, I, 515, 519). Қазақ тілінде «қақтау» етістігі сақталған да, оның негізі — «коғ»-ты «ұшқын» сөзі ығыстырып, алғашқы тұлға ұмытылған.[1]

Дереккөздер өңдеу

  1. Бес жүз бес сөз.— Алматы: Рауан, 1994 жыл. ISBN 5-625-02459-6