Қоңыр дауыс

Қоңыр, қоңыр дауыс. Бүгінгі түсінігімізде қоңыр дауыс — бір қалыпты ырғақпен айтылған жайлы үн. «Ақыры Аманкелді Әлібидің қоңыр даусын естіді» (М. Жұмағұлов, Қыран.). «Түсіндірме сөздікте» берілген анықтамаға дау айта алмаймыз. Өйткені осы күнде әнші болмаса да, ептеп өлең айтуға ебі бар адамның даусын бағалауда «әжептәуір қоңыр даусы бар» сияқты мақтау лебізін әрқайсысымыз естіп жүрміз. Демек, «қоңыр дауыс»— естір құлаққа онша жағымсыз емес деген сөз. Ал ертеректе, дәлірек айтсақ, М. Қашқари заманында қонур — булыққан, қарлыққан, қырылдаған (дауыс жөнінде) мағынасында қолданылғандығын білеміз. Бұл жерде уақыт өткен сайын сөздің тұлғасы өзгермесе де, мағынасы жаңарып отыратындығынан мәлімет алып отырмыз.