Құдаш Сәйфи

Құдаш Сәйфи (1894-1993) - Башқұртстанның халық ақыны. Әр жыдларда жазған мақалаларында, естеліктерінде Абай есімін қастерлеп, оның шығармаларынан үзінділер келтіріп отырған. С-дің бұл саладағы еңбектері «Жастық шақтың ізімен» (А., «Жазушы», 1984) деген естеліктерінде топтастырылған. «Ақмоланың өзімен үндес, ағартушы ұлы ақын Абайдың:

«Көп адам дүниеге бой адырғал,
Бой алдырып аяғын көп шалдырған.
Өлді деуге сыя ма, ойлаңдаршы,
Өлмейтұғын артында сез қалдырған»,

- деген елеңі Ақмолаға арнай айтылғандай. Меніңше, Абайдың бұл сездері кездейсоқ айтылмаған болса керек», - деп жазды (сонда. 465-6. ). Ол 1940 ж. Абайдың Москвада орыс тілінде жарық көрген елеңдер жинағына М. Әуезов жазған алғы сезіне: «Ол татардың бірінші ағартушы новаторы Шиһабетдин Марженидың еңбектерімен де танысқан» деген пікірін келтіре отырып, Абайды «атақты ақын», «ұлы ақын»деп бағалайды да, оның:

«Өлең - сездің патшасы, сез сарасы,
Қиыннан қиыстырар ер данасы,
Тілге жеңіл, жүрекке жылы тиіп,
Теп-тегіс жұмыр келсін айналасы»,

-

деген төрт тармағына сілтеме жасайды. С-дың Абай туралы екі мақаласы (Абай Құнанбаев. «Қызыл Башқұртстан», 1945, 19-тамыз, Менің ұстазым. «Қазақ әдебиеті», 1971, 25-мамыр) башқұрт және қазақ тілінде жарияланған.