Үстеме пайда салығы

Үстеме пайда салығы[1]

  • 1) төтенше салық түрлерінің бірі. Әдетте бюджеттің қатты тапшылығы кезінде алынады. Салық айқын қазыналық сипатта болады және жетпейтін қаржы ресурстарын толтыру құралдарының бірі. Төлемшілері ел аумағында коммерциялық қызметті жүзеге асырушы заңды тұлғалар (корпорациялар);
  • 2) салыстырмалы түрде жақсырақ табиғи жағдайдағы қызметтен немесе өндірілген өнімді нарықтың салыстырмалы түрде жақсырақ жағдайында өткізуден алынған қосымша пайда үшін төлем. Үстеме пайда салығы салу объектісі — жер қойнауын пайдаланушының салық кезеңіндегі әрбір жекелеген келісімшарт бойынша алған таза табысының сомасы.[2]

[3]

Өнімді бөлу туралы келісімшарттар, кең таралған пайдалы қазбалар мен жерасты суларын ендіруге, сондай-ақ барлау мен өндіруге байланысты емес жерасты кұрылыстарын салуға және пайдалануға жасалған келісімшарттар бойынша қызметті жүзеге асыратындарды қоспағанда, жер койнауын пайдаланушылар осы келісімшарттар пайдалы қазбалардың басқа түрлерін өндіруді көздемеген жағдайда үстеме пайда салығын төлеушілер болып табылады. Жер қойнауын пайдаланушының салық кезеніндегі әрбір жекелеген келісімшарт бойынша таза табысынын бір бөлігі үстеме пайда салығын салу объектісі болып табылады.

Жер қойнауын пайдаланушының салык кезеңіндегі әрбір жекелеген келісімшарт бойынша салық кезеңінің аяғына көзделген шегерімдер сомасының 20% пайызынан асатын бөлігі салық базасы болып табылады.

Дереккөздер өңдеу

  1. Орысша-қазақша заңдық түсіндірме сөздік-анықтамалық. — Алматы: «Жеті жарғы» баспасы, 2008 жыл. ISBN 9965-11-274-6
  2. Қазақ Энциклопедиясы|«Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9 9-том
  3. Қаржы-экономика сөздігі. — Алматы: ҚР Білім және ғылым министрлігінің Экономика институты, «Зияткер» ЖШС, 2007. ISBN 978-601-215-003-2