Әмбебап грамматика.
Белгілі бір тілге тән ережелер, мысалы ағылшын, араб, зулу немесе басқа тілдің жәнеграмматикалық ерекшеліктерін құрайды, кейінірек барлық тілге таралады. Белгілі бір тілді үйрену мен қолдану осындай ортақ ережелерге қызығатын адамдар арасында "faculty of language" ұғымын қалыптастырады. Тілдік универсалдарға деген қызығушылық адамзат тарихында ерте уақыттан белгілі. Ежелгі ғалымдар аранйы грамматиканың бөлігі ретінде тіл табиғатындағы ортақ грамматикалық жағдаяттарды дамыту идеясын қолдады. Ортақ заңдылықтар барлық тілдің ортақ грамматикасын дамытуға септігін тигізеді.
Латын, грек немесе сухали тілін екінші шет тілі ретінде үйренгісі келетін суденттер жаңа тілдің өз тілдерімен ортақ заңдылықтарын біліп, ерекшеліктерін түсініп, назар аударғаны жөн. Шетел тілін үйренушілер жаңа тілді үйрене бастаған кезде өздері байқамай көптеген ережелерді үйренеді. Олар тілдегі дыбыстар жиынтығын, әліпбиді біліп, сөздер мен сөз тіркестерін үйренеді. Сөздердің арасынан етістіктер мен зат есімдерді, яғни тілдік универсалдың грамматикалық категорияларын табады. Сұраулы сөйлем құрастыру, бұйрық рай сөйлемдері, өткен шақ пен келер шақ туралы толығырақ біле түседі. Жалпы, көптеген ереже оларды сөйлемдерді түсінуге, сөйлеуге үйретеді.
[1]
- ↑ Виктория Фромкин, Роберт Родман, Нина Хайамс "Тіл біліміне кіріспе"
