Өшпенділік[1]адамның жағымсыз мінез бітістерінің бірі. Өшпенділік адамдар арасында талас-тартыс бар жерде, көзқарастары бір-бірімен үйлеспейтін кезде пайда болады. Мұндай мінезі бар адамдар көбінде өліспей беріспейді, бірін-бірі өлтіруге дейін барады. Қазақ халқы өшпенділіктің кез келген көріністеріне қарсылық білдіріп, ұрпақты ғасырлар бойы қайырымдылыққа, адамгершілікке, ізгілікке тәрбиелеп келген. Асан қайғы “Ердің құны болса да, алдыңа келіп қалған соң, қол қусырап барған соң, аса кеш те қоя бер, бұрынғыны қуыспа” деп ұрпақты бір-бірімен тату тұруға шақырған.[2]

Дереккөздер

өңдеу
  1. Жантану атауларының түсіндірме сөздігі. — Алматы: "Сөздік-Словарь", 2006. - 384 бет. ISBN 9965-409-98-6
  2. “Қазақстан”: Ұлттық энцклопедия/Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы “Қазақ энциклопедиясы” Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9