Абысын шәйауылдың ерлері мен үлкендері жоқ кезде, ауыл әйелдерінің қолы босаған сәтте бір үйге жиналып, шай ішіп, өзара сырласуға мүмкіндік беретін кездейсоқ болатын басқосу. Оған белгілі ортада қауым болып өмір сүретін қазақ ауылдарының көбіне көңілжақын, сыйлас абысындар жиналатындықтан, бұл салт абысын шай деп аталған.[1]

Оның қынамендеден өзгешелігі - әдетте күндізгі уақытта өтетін салт алдын ала жоспарланып, арнайы ұйымдастырылмайды және сауық құрып, өлең айтып, көңіл көтеруге уақыттың тарлығы мұрсат бермейді.[2]

Дереккөздер өңдеу

  1. Кенжеахметұлы С. Қазақ халқының салт-дәстүрлері мен әдет-ғұрыптары. Алматы: Атамұра, 2010
  2. Қазақтың этнографиялық категориялар, ұғымдар мен атауларының дәстүрлі жүйесі. Энциклопедия. - Алматы: DPS, 2011. - ISBN 978-601-7026-17-2