Алвис Херманис
Алвис Херманис (латышша -{ Alvis Hermanis, туған жылы 27 сәуір 1965 жыл}-) — Латвиялық театр режиссері, Жаңа Рига театрының көркемдік жетекшісі. Херманистің шығармалары Литва, Эстония, Польша, Ресей, Канада, Америка және Ресейдегі халықаралық театр фестивальдерінде бірнеше рет танымал болды.[1] 1980 жылдары театр және кино актері болды. 1990 жылдардың басында режиссурамен айналысты.[2]
Балалық және жастық шағы өңдеу
1965 жылы 27 сәуірде Ригада дүниеге келді. Балалық шағында ол кәсіби мансапқа дайындалып, жергілікті "Динамо" спорт мектебінде хоккеймен спортымен айналысты. Бірақ 16 жасында денсаулығына байланысты театрға ауысты. Робертс Лигерс жетекшілік ететін ВЭФ зауытының мәдениет сарайының «Ригас пантомимасы» көркемөнерпаздар ансамблінің студиясында барды. Онда ол Арнольд Лининс пен Айна Матисадан сабақ алды. 1984 жылы Алвис Язепс Витолс атындағы Латвия мемлекеттік консерваториясының театр факультетіне оқуға түсіп, сол кезде киноға түсе бастады.
_Alvis_Hermanis.jpg)
1987 жылы өз университетінің оқу театрының сахнасында алғаш рет Франц Кафканың студенттік «Процессінде» ол "Әйел және жабайы қабанмен фотосурет" фильмінде басты рөлге ие болды. Андрис Колбергстің сценарийі бойынша жазылған Детективті КСРО-да бірінші жылы 18 миллион көрермен көре алды. Одан кейін «Чертановодағы күз...», «Латыштар», «Тағдыр», «Еваның жұмақ бағы» және басқа фильмдер шықты, бірақ әрқашан режиссёр болуды армандаған Херманис спектакль қоюды қолға алды.
Театр өңдеу
1992 жылы театр негізін қалаушылардың бірі ретінде Жаңа Рига театрының көркемдік жетекшісі қызметін атқарды. Оған Чеховтың "Шағала", Пушкиннің "Қарғаның мәткесі", Стоппардтың "Аркадия" және Гогольдің "Ревизоры" –әлемдік атақ пен көпшіліктің сүйіспеншілігіне айналды.
2007 жылы «Шетелдік үздік спектакль» номинациясында «Алтын масканы» жеңіп алған «Ұзақ өмір», Татьяна Толстайдың хикаясына негізделген «Соня» және беделді фестивальдерде көрсетілген «Тыныштық үндері» фильмдерінің де үлесі зор. Сонымен қатар ол көрермендерді Евгений Гришковецтің және Владимир Сорокиннің атышулы «Мұз» романы бойынша Shauspielfrankfurt шығармалары бойынша түсірілген «Қала» және «По По» фильмдерімен таныстырды. 2008 жылдың қараша айында Мәскеудегі ұлттар театрында "Шукшин әңгімелерінің" премьерасы өтті. Көптеген марапаттардың лауреаты (соның ішінде Константин Станиславский атындағы және «Еуропа - театрға») Франкфурт және Кельн драма театрларында жұмыс істеді, Цюрихте Федор Достоевскийдің «Идиот», «Фаусты айыптау» – Париж Ұлттық опера театрында, ал "Екі Фоскари" және "Мадам Баттерфляй" – Ла Скалада сахналады.
Қазіргі өмірі өңдеу
2009 жылы ол актриса және модель Кристин Крузге үйленді. Үш баланы дүниеге әкелген бақытты неке - Джазепс (2008 жылдың желтоқсан айының соңында), Кайс Бенджаминс (2010 жылдың желтоқсан айының басында) және Эльза Метра (2014 жылдың мамырында) - ерлі-зайыптылардың 20 жылға жуық жас айырмашылығына кедергі келтірмеді.
Жаңа 2021 жылдың алдында Горбачевтің премьерасы Ұлттар театрында өтті, онда Херманис Евгений Миронов пен Чулпан Хаматоваға Раиса мен Михаил Горбачевтің ролін жаңаша түрлендіруді сеніп тапсырды. Нақты дереккөздерге негізделген бостандық туралы қойылыммен автор КСРО-ның бірінші және жалғыз президентіне жеке алғысын білдіргісі келді, оны оған үлкен әсер еткен ата-анасынан кейінгі үшінші тұлға деп атады.[3]
2021 жылдың сәуір айының соңында ол өзінің жазылушыларына бір айға жуық уақыт бойы Жаңа Рига театрында алғаш рет ұсынылған Рим Папасы Бенедикт XVI-ның жұмбақ отставкаға кетуі туралы оқиғаның кинематографиялық нұсқасы «Ақ тікұшақпен» айналысып жатқанын айтты. Басты рөл Бродский/Барышниковтағыдай жақын досы, балет тарихындағы ең ұлы бишілердің бірі Михаил Барышниковқа бұйырды.
Фильмография өңдеу
- 1987 - «Әйел және жабайы қабанмен фотосурет»;
- 1988 - «Чертановодағы күз...»;
- 1989 - «Тағдыр»;
- 1989 — «Латыштар?!»;
- 1990 - «Еваның жұмақ бағы»;
- 1992 - «Перғауынның өнертапқышы».
Спектакльдер өңдеу
- 2002 - «Ревизор» (Николай Васильевич Гоголь)
- 2008 - «Идиот» (Фёдор Михайлович Достоевский)
- 2006 - «Соня» (Татьяна Толстой)
- 2007 - «Звук тишины»
- 2008 - «Шукшиннің әңгімелері» (Василий Шукшин)
- 2009 - «Отбасы» (Трейси Леттс)
- 2012 - «Сарбаздар» (Бернд Зиммерман)
- 2013 - «Гевеин» (Харрисон Бертуистл)
- 2014 - «Трубадур» (Джузеппе Верди)
- 2015 - «Енуфа» (Леош Яначек)
- 2015 - «Бродский/Барышников»
- 2015 - «Фаусты айыптау» (Гектор Берлиоз)
- 2016 - «Екі Фоскари» (Джузеппе Верди)
- 2016 - «Данай махаббаты» (Ричард Страусс)
- 2016 - «Мадам Баттерфляй» Джакомо Пуччини
- 2020 - "Горбачев"
Дереккөздер өңдеу
- ↑ Алвис Херманис https://www.kino-teatr.ru/kino/acter/m/sov/21616/bio/
- ↑ Алвис Херманис https://theatreofnations.ru/people/alvis-hermanis
- ↑ Alvis Hermanis https://yandex.kz/turbo/24smi.org/s/celebrity/161119-alvis-kharmanis.html