Анатолий Васильевич Луначарский
Анатолий Васильевич Луначарский (1875-1933) - кеңестік мемлекет қайраткері, жазушы, сыншы, өнертанушы, КСРО ҒА академигі (1930).
1906 ж. эмиграцияда болған, «Вперед», «Пролетарий» газеттері редакцияларында жұмыс істеген. Мектеп және педагогика проблемаларымен айналысқан, Песталодци, Фребельдің еңбектерін зерттеген, жаңа мектептер мен жұмысшылар клубын кұру тәжірибесімен танысқан.
1917 ж. Ресейге келген соң, Пегрогр. Думасына депутат болып сайланды, халыққа білім беру мәселелерімен айналыскан. Луначарский қатысуымен мектеп реформасын талқылау мен дайындау жүрген. Қазан төңкерісінен кейін РКФСР Ағарту саласының Халық коммисиясы болған (1917-1929). Н.К. Крупскаямен және М.Н. Покровскийлермен бірігіп халық ағарту саласының маңызды теориялық проблемасын, кеңес мектебінің жалпы стратегиясын жасаған. Білім берудің кеңестік жүйесінің идеялық негізі болып Луначарский «Еңбек мектебі философиясы» болған.[1]
Дереккөздер өңдеу
- ↑ Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Педагогика / О 74 Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын - Павлодар: "ЭКО" ҒӨФ. 2006. - 482 б. ISBN 9965-808-85-6
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
|
Бұл — тұлға туралы мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |