Антропологиялық лингвистика
Антропологиялық лингвистика (грек. аnthropos – адам, Logia – ілім; фр. linguistique / лат. Lingua – тіл) — жазбасыз тілдерді зерттейтін тіл білімінің бөлімі.[1]
Екінші мағынасы, антропологиялық принциптің (тіл – бұл адамның бір бөлігі) методологиялық негіз ретінде ұсынылған зерттеудің және тілдік құбылысты «тіл-адам» бірлігінде қарастырудың шартты атауы.
Мыс: тілді меңгеруді, білуді және қолдануды қамтамасыз ететін мидың күрделі инфрақұрылымына талдау негізінде тілдік бейімділікті; тіл тұтынушының және лингвистиканың өзінің апеляциясы мен интуициясын зерттеу (интроспекция); дүниені тану формасы ретінде тілдің танымдық қызметін зерттеу; тілдің адам мен қоғамға өзара қатыстылығын зерттеу; тілдің халықтың рухани мәдениетіне, халықтың діліне (менталитетіне); халық шығармашылығына т.б. байланыстылығын зерттеу; тілге адамилық белгі беру, нәтижесінде тіл – жүйе, тіл – механизм, тіл – қабілет т.б. бейнелер жасалады; адамды тілі арқылы зерттеу және т.б.[2]
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Ғылымтану. Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын-Павлодар: ҒӨФ «ЭКО», 2006. ISBN 9965-808-78-3
- ↑ А. Абасилов. “Әлеуметтік лингвистикалық сөздік” - 2016.
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |