Ара ұясы – адамдар қолымен жасалған аралардың бал жинайтын мекені. Адамдар алғаш Ара ұясын ағаш діңінен ойып немесе сабан мен шыбықты құммен араластырып, араның табиғи ұясына ұқсатып жасаған. Қазіргі Ара ұясы төртбұрышты қораптан және қорапқа бекітілген жақтаулардан (рама) тұрады. Сондай-ақ онда ұяның түбі, төбесі және ұяны кеңейтуге арналған қосымша қораптары, алдыңғы жағында аралар кіріп-шығатын қуысы болады. Қазақстанда Ара ұясының: 12 жақтаулы (рамалы) бір қабырғалы; 14 жақтаулы екі қабырғалы; 24 жақтаулы екі қорапты; 40 жақтаулы көп қорапты ұя түрлері кең тараған. Қорапты жақтаулар стандартты, аум. 435 – 445 мм келеді. Ара ұясы жеңіл, берік, араны күтуге, бал жинауға қолайлы болуы тиіс. Ұяны қарағайдан, май қарағайдан, самырсыннан, шыршадан, қызыл талдан жасайды. Олардың сыртын су өтпейтіндей етіп әр түрлі бояулармен сырлайды.[1]

Ара ұясы

Табиғи ұялар

өңдеу
 
Ара ұясы: балаңқұрттар сол жақта, ал жұмыртқалар оң жақта

'Аралардың ұялары. балауыз құрылыстан- кәрезден тұрады. Жабайы аралардың ұяларында 6-7 тік, ұзын, төменгі жағы сопақ кәрездері, ал ульяларда (қолдан жасалған ұяларда) 10-12-ден 60-70 кәрезге дейін болады. Ара кәрезі алты қырлы белгілі бір мөлшерден аспайтын мыңдаған қуыстардан тұрады. Ара қуыстарының диаметрі кіші де, аталықтарынікі- үлкен. Тіршілікке аса қажетті процестерінің бәрі де ұяда өтеді. Онда олар араларды өсіреді, қоректерін сақтайды, суықтан қорғанады. Ерте көктемде олар ұяның қорек орналасқан жоғарғы жағында тұрады, содан соң өсуіне қарай төменге түсіп, кәрездердің жаңа орындарын ала береді.

Сілтемелер

өңдеу

Сыртқы сілтемелер

өңдеу

Дереккөздер

өңдеу
  1. Қазақ энциклопедиясы I том