Абдурахим Низари: Нұсқалар арасындағы айырмашылық

“Хан медресесінде” оқып, дін ілімін, араб, [[парсы тілі]]н үйренген. [[Шығыс әдебиеті]]мен, әсіресе [[Рудаки]], [[Фирдоуси]], [[Низами]], [[Хафиз]], [[Омар Хайям]], [[Сағди]], [[Жәми]], [[Әлішер Науаи]] шығармаларымен жете танысқан. Оқуды бітірген соң, [[Қашқар]] әмірінің бас хатшысы болды. 1830 — 40 жылдары Низари [[Зияи]]мен бірге “Гәриплар хикаяты”, немесе “Махаббат дастандары” аталатын поэмалар топтамасын жазды (“Фарһад-Шырын”, “Ләйлі-Мәжнүн”, “Рабийя-Саадин”, “Мақсуд-Дилара”, “Махзун-Гүлниса”, “Вамук-Узра”, “Шаһ-Бахрам” т.б. эпик. поэмалары осы топтамаға жатады). [[Әлішер Науаи]] үлгісінде көркемдік ерекшелігімен көзге түсетін көптеген лирик. туындылар қалды. Оның “Фарһад-Шырын”, “Ләйлі-Мәжнүн” поэмалары түріктің классик. әдебиеті үлгісінде [[аруз]] өлшемімен жазылған. “Рабийя-Саадин” поэмасының негізіне 19 ғ-дың 30-жылдарында Қашқарда болған нақты оқиға алынады. Екі жастың адал [[махаббат]]ын жырлай отырып, Абдурахим қоғамдағы әлеуметтік әділетсіздікке өз наразылығын білдірді.Қ<ref>азақҚазақ ұлттық энциклопедиясы</ref>