Барух Бенасерраф
Барух Бенасерраф (ағылш. Baruj Benacerraf; 29 қазан 1920, Каракас — 2 тамыз 2011, Бостон) — американдық дәрігер-иммунолог. 1980 жылғы сыртқы заттар тануы мен иммундық жауаптың дамуы үшін жауапты, гендік топтарды, Негізгі сыйысымдылық кешенін ашқаны үшін Физиология немесе медицина саласындағы Нобель сыйлығының лауреаты . Жүлдені Жан Доссемен және Джордж Снеллмен бөлісті.
| Барух Бенасерраф | |
| Baruj Benacerraf | |
 Барух Бенасерраф (1969) | |
| Туған күні | |
|---|---|
| Туған жері | |
| Қайтыс болған күні | |
| Қайтыс болған жері | |
| Азаматтығы |
АҚШ |
| Ғылыми аясы | |
| Жұмыс орны | |
| Альма-матер | |
| Несімен белгілі | |
| Марапаттары |
|
Өмірбаян
өңдеуБарух Бенасерраф өмірге 29 қазан 1920 жылы Каракаста қамтамасыз етілген сефардтық еврей отбасында келген. Оның әкесі Марокко (Тетуан) келіп, Алжирде француздық білім алған, және сонда үйленген; сондықтан болашақ ғалым 5 жаста болғанда, отбасы Парижге көшіп келді. Бірақ олар онда бар болғаны Екінші дүниежүзілік соғыс басталғанша қалды, 1939 жылы Венесуэлағ оралды.
1940 жылы жақсы білім алу үшін қайда Бенасерраф, Нью-Йоркке Колумбия университетіне оқуға түседі. 1942 жылы бітіріп, Вирджиния Медициналық колледжіне оқуға түседі, және сол уақыттағы барлық медициналық студенттер сияқты әскерге шақыртылып Дәрігер болған соң, Бенасерраф 1946 жылдан 2 жыл әскери бөлімнің дәрігері болды, Нансида орналасқан (Франция). Әскерден соң ғылыми жұмыспен айналысуға шешім қабылдады, атап айтқанда, ол иммунологияға, жоғары сезімталдыққа және атап айтқанда, ол өзі зардап шеккен демікпені емдеуге қызықты. Екі жыл (1948—1949) неврологиялық институтында мектебінде, дәрігерелер және хирургтардың Колумбия университетінде жұмыс істеді, иммунологиямен және иммунохимиямен айналысты. Осыдан кейін, Бруссе (Париж) ауруханасында 6 жыл бойы жұмыс істеді, ретикул-эндотелиалдық жүйені зерттеді, бірақ соңында, ол 1956 жылы АҚШ-қа оралды.
Нью-Йорк университеті медицина мектебінде Бенасерраф жоғары сезімталдық механизмін, сондай-ақ, жасушалық және гуморальдық гиперсезімталдықты оқыған. Бұл жұмыс ол кейінірек оның Нобель сыйлығын алған жаңа ашылуға әкелді. 1968 жылы ол Бетездада аллергия және инфекциялық аурулар Ұлттық институтында ұстаным алды, және 1970 жылы ол Гарвард университеті патология бөлімінің меңгерушісі болды, онда иммундық жауаппен айналысуын жалғастырды.
1980 жылы ол сыртқы ақуызға ағзаның иммундық жауап беруінің дамуы үшін жауапты болып табылатын негізгі сыйысымдылық кешенін ашқаны үшін Нобель сыйлығын алды. Соңғы жылдары Дана-Фарбер онкология институтында, Бостонда жұмыс істеді.
Отбасы
өңдеуЖұбайы (1943 жылдан бері) — Аннет Бенасерраф ( туғандағы Дрейфус, 1922—2011) — Альфред Дрейфус отбасынан шыққан ал физиология мен медицина бойынша Нобель сыйлығының иегері Жак Мононың жиені болған;[1] «L'odyssée d'une jeune fille de bonne famille» (1997) өз отбасы тарихы туралы кітабының авторы. Қызы — Берил Рика Бенасерраф (1949 ж.т.), перинаталдық ультрадыбыс саласындағы жұмыстардың авторы, Гарвард университеті медициналық мектепте радиология профессоры (күйеуі — сол университеттегі Питер Либби жүрек-қан тамырлары аурулары кафедрасының профессоры және меңгерушісі).[2]
Ағасы - американдық философ Пол Бенасерраф (1931 ж.т.), негізінен математика философиясы бойынша жұмысы үшін белгілі.