Баянсыздық
Баянсыздық — қазақ халқының дәстүрлі дүниетанымында тұрақсыз, өткінші, тұрлаусыз мәнін білдіретін ұғым. Баянсыздық, көбінесе, бұл өмірге, фәни дүниеге қатысты қолданылады. Дала адамы өмірді өзгермелі, қозғалмалы, өтпелі қалыпта қабылдап, өзі де соған сай тіршілік кешеді. Уақыт толқынымен үдере көшкен заман, өзгеріп жатқан дүние, үнемі ауыспалы күйдегі табиғат құбылыстарының сырына ден қойып, мәнін түсінуге тырысады. Фәниден бақиға дейінгі аралықты ой көзімен бағамдап, сана сүзгісінен өткізгенімен көрінім дүние сырының түбіне жете алмайды. Ұққаны — өмірдің өткінші, оңғақтығы. Бұған қазақтың қара өлеңдерінде, шешендік сөздерінде жиі қайталанатын “жалған дүние”, “опасыз, қу дүние”, “баянсыз өмір” немесе “Оралыңның барында ойна да күл, Өтіп кетер сұм жалған баяны жоқ”, тағы басқа өлең жолдары айқын дәлел.
Сыртқы сілтемелер
өңдеу
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|