Биіктаулық бедер

Биіктаулық бедер, биік тау - таулық бедер типі; қар сызығынан жоғары жатқан, қазіргі және ертедегі мұз басудың ізі сақталған (мұздық цирктері, сүйір шыңдар, трогтар, "мәңгі қарлар" мен мұздықтар) таудағы бедердің морфогендік түрі. Мұндай бедер көбінесе өте тілімденген, тік беткейлі жартастар мен қорымдар көптеп кездесетін, қырқалары үшкір, жас тауларға (Альпі, Кавказ, Гималай және тағы да басқалары) тән. Биік тауларға биіктігі 2000—3000 м-ден жоғары таулы аумақтар жатады.[1]

Дереккөздер

өңдеу
  1. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: География және геодезия. — Алматы: "Мектеп" баспасы, 2007. — 264 бет. ISBN 9965-36-367-6