Бледа
Бледа (гр. Βλήδας, лат. Bleda, т.ж. белгісіз - 445 ө.ж.) - Ғұндар тайпаларының көсемі 434—444 жылдары, Еділ қағанның ағасы және бірігіп басқарушысы.
| Бледа гр. Βλήδας лат. Bleda | ||
 Бледа және Еділ қаған | ||
| Лауазымы | ||
|---|---|---|
| ||
| 434 - 444 | ||
| Бірігіп басқарушы | Еділ қаған (Аттила) | |
| Ізашары | Руғила (Руа, Роас) | |
| Ізбасары | Еділ қаған (Аттила) | |
| Өмірбаяны | ||
| Қайтыс болуы | 444 | |
| Әкесі | Мұздық | |
| Бледа Ортаққорда | ||
өңдеу  |
||
Бледа мен Еділдің әкесі Мұнзық[1] - ғұндардың патша тегінен шыққан, өзі билік жүргізбесе де, оның ағалары Ақтар (немесе Оптар) және Руа (Роас, Руғила) ғұндардың атақты көсемдері болған[2]. Басқа Мұнзық туралы еш мәлімет жоқ, тарихта бұл тұлғаның аты келешек көсемдер, Аттила мен Бледаның әкесі ретінде сақталған[3].
434 ж. Руғила дүниеден өткенде империя билігі оның інілерінің баласы Бледа мен Еділдің қолына көшеді. «452 жылдың Галл хроникасы» бойынша, Бледаны Руғиланың мұрагері деп жариялайды, соған қарағанда, Бледа Еділден жасы үлкен болған.
441 - 442 жылдары Бледа мен Еділ қағанның басқаруымен византиялық провинция Иллириктің (қазіргі Сербия) бөлігін басып алған ғғ.[4]
Бірақ көп ұзамай Еділ немере туысы Ақтардың баласы Бледаны өлтірген. Бұл жағдайдың талқылаулары көп. Сол кездегі оқиғалардың куәгері Проспер Аквитанның хроникасы бойынша 444 жылы Еділ қағанның өзі ағасын өлтірген[5]. 2-й половины VI ғасыр тарихшысы Марцеллин Комит Бледаның өлімін 445 жыл деп белгілейді. Ал «Галлия хроникасы» бұл оқиға 446 жылы болған деп хабарлайды.
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Jordanès, XXXV
- ↑ Иордан (Гетика, 180)
- ↑ Сократ Схоластик, «Шіркеу тарихы», 7.30
- ↑ Марцеллин Комит (442 г.): «Bleda et Attila, fratres, multarumque gentium reges, Illyricum Thraciamque depopulati sunt.» Бұл соғыс туралы Еділ қаған мақаласын қара.
- ↑ Проспер Аквитанский (444 ж.): «Attila rex Chunorum Bledam fratrem et consortem in regno suum perimit eiusque populos sibi parere compellit.»