Бәйтен Уәлиханұлы Омаров
Бәйтен Уәлиханұлы Омаров (1927-2008[1]) – режиссер, киноактер, педагог, Қазақстанның халық артісі. (1987).
Бәйтен Уәлиханұлы Омаров | |
Жалпы мағлұмат | |
---|---|
Туған күні | |
Туған жері | |
Қайтыс болған күні | |
Қайтыс болған жері | |
Азаматтығы | |
Мамандығы | |
Белсенді жылдары |
Білімі
өңдеу1948 жылы Алматы қаласындағы киноактерлер мектебін, ал 1954 жылы Ташкент мемлекеттік театр-көркемсурет институтын (жетекшісі И.В. Радун) бітірді.
Спектакльдері
өңдеуОмаров режиссер өнер жолын 1953 жылы тұңғыш рет Н.В. Гогольдің “Үйлену” комедиясын (қазіргі Атырау облысы драма театрында) қоюдан бастады. 1954 – 1989 жылы Семей облысы драма театрында, Ұйғыр мемлекеттік музыкалы комедия театрында, Қазақконцертте, Талдықорған облысы драма театрында бас режиссер болды. Ол А.Қаһардың “Ауру тістер”, М.Әуезовтің “Еңлік – Кебек”, “Қарагөз”, Ғ.Мүсіреповтің “Ақан сері – Ақтоқты”, Назым Хикметтің “Махаббат туралы аңыз”, Гогольдің “Ревизор”, Ә.Тәжібаевтың “Майра”, І.Мұхамеджановтың “Бөлтірік бөрік астында”, Ш.Айтматовтың “Жәмилә” (“Махаббат жолы”), т.б. спектакльдерді сахнаға сәтті шығарды. 1972 жылдан киноға түсіп, Бадмаев (“Жанталас”, 1972), Ақан (“Даладағы қуғын”), Бекбосынов (“Қосымша сауалдар”, екеуі де 1979), Генерал-губернатор (“Жылан жылында”, 1981) Махмұтов (“Алаң шетінде”, 1982), т.б. рөлдерді орындады.[3]
Фильмографиясы
өңдеу- 1972 - Құлагер - Күренбай
- 1975 - Жанталас - Петр Бадмаев
- 1975 - Гауһартас - парторг
- 1978 - Қосымша сұрақ - эпизод
- 1979 - Даладағы қуғын - Ақан
- 1979 - Триптих - председатель
- 1981 - Жаудаһа жылы - генерал-губернатор
- 1981 - Гоби мен Хинган арқылы - Тодзио Ямада
- 1982 - Ақ бақсы - Эттыкай
- 1982 - Алаң жиегінде - эпизод
- 1984 - Тұңғиықтан репортаж - Мада Сумар
- 1986 - Алтын әйел - алтын істері шебері
- 1987 - Ауылдан келген күйеу бала - Алманың ағасы
- 1987 - Айдай сұлу Айсұлу - пір
- 1989 - Кек - эпизод
- 1990 - Шығыс дәліз - эпизод
- 1997 - Сиқырлы демеуші - эпизод
- 2006 - Көшпенділер - эпизод
- 2007 - Бірде багажникте - Ахмединың әкесі
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Омаров қайтыс болды Мұрағатталған 17 қаңтардың 2018 жылы.
- ↑ Дәйкенов Темірболат = Уақ шежіресі / Омаров Асан, Смайылов Ермұханбет — 2. — Астана: Фолиант, 2021. — 992 б. — 1000 таралым. — ISBN 978-601-338-848-9.
- ↑ Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |