Виталий Лазаревич Гинзбург
Виталий Лазаревич Гинзбург (1916 жылы 21-қыркүйек, Мәскеу - 2009 жылы 8-қараша, сол жерде) - Кеңес Одағының және Ресей Федерациясының теоретик-физигі, физика-математика ғылымдарының докторы (1942), профессор (1945), Ресей ғылым академиясының академигі (1991), Нобель сыйлығының физика ғылымы бойынша лауреаты (2003). Ғылым академиясы ұсынған Халықтық депутат (1989-1991).
Виталий Лазаревич Гинзбург | |
Туған күні | |
---|---|
Туған жері |
Ресей империясы, Мәскеу |
Қайтыс болған күні | |
Қайтыс болған жері |
Ресей империясы, Мәскеу |
Ғылыми аясы | |
Жұмыс орны |
П. Н. Лебедев атындағы физикалық институты |
Ғылыми атағы |
физика-математика ғылымдарының докторы |
Альма-матер | |
Ғылыми жетекші | |
Атақты шәкірттері |
Д. А. Киржниц |
Несімен белгілі |
жоғарғы өткізгіштіктің жартылай фонеменальды теориясының авторлырының бірі ретінде |
Ғылыми еңбегі
өңдеу- Еңбектерінің негізгі бөлігі радиотолқындардың таралуы, астрофизика, ғарыштық сәулелердің пайда болуы, Вавилов-Черенков сәулеленуі, плазманың табиғаты, кристалдық оптика және тағы басқа тақырыптарға жазылған.
- Оның 400-ден астам ғылыми мақалалары мен теориялық физика, радиоастрономия мен ғарыштық сәулелердің табиғаты туралы 10 монография жазған.
- 1940 жылы Гинзбург Вавилов-Черенков сәулеленуінің кванттық теориясын жасады, Череновский сәулеленуінің кристалдардағы табиғаты жайлы теорияны анықтады.
- 1946 жылы И. М. Франкпен бірге бөлшек екі ортаның шекарасынан өткен кезде пайда болатын сәулеленуді сипаттайтын аралық сәулелену теориясын жасады.
- 1950 жылы Л. Д. Ландаумен біріге отырып, асқын өткізгіштіктің жартылай феноменологиялық теориясын жасады.
- 1958 жылы Гинзбург Л. П. Питаевскиймен бірге асқын аққыштықтың жартылай феноменологиялық теориясын жасады.
Дереккөздер
өңдеу- Памяти Виталия Лазаревича Гинзбурга (часть 1) // УФН. — 2010. — Т. 180. — С. 1121—1240.
- Памяти Виталия Лазаревича Гинзбурга (часть 2) // УФН. — 2010. — Т. 180. — С. 1241—1363.
- Храмов Ю. А. Гинзбург Виталий Лазаревич // Физики: Биографический справочник / Под ред. А. И. Ахиезера. — Изд. 2-е, испр. и дополн. — М.: Наука, 1983. — С. 85. — 400 с. — 200 000 экз. (в пер.)