Дауыстылар үндестігі
Дауыстылар үндестігі — екі немесе көп буынды сөздердегі дауысты дыбыстардың біркелкі жуан (бала, балалар), не біркелкі жіңішке (кісі, әншілер), сондай-ақ не бірыңғай еріндік түтүн (түтін), бүгүнгі (бүгінгі), не бірыңғай езулік (әжелер, тынысты) болып үндесіп айтылуы. Мұны буын үндестігі деп те атайды.[1]
Дауыстылардың ерін үндестігі — сөздің бастапкы буынындағы о, ө, у, у ерін дауыстыларының әсерімен соңғы буындарындағы езулік ы, і, е дауыстыларының еріндікке айналуы. Мысалы: түтүн — түтін, өнөр — өнер. Қазақ тілінде бірінші буындағы ерін дауыстының әсері екінші буыннан аспайды, ал үшінші буында тіпті әлсіз, жоқтын касы: бұрұлыс — бұрылыс, көлөңке — көлеңке. Ерін үндестігі жазуда еленбейді.
Тағы қараныз: өңдеу
Дереккөздер өңдеу
- ↑ Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі — Алматы. «Сөздік-Словарь», 2005 жыл. ISBN 9965-409-88-9
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |