Дүниені тәрк көру

ДҮНИЕНІ ТӘРК ЕТУ - дүниенің, мал-мүліктің қүлы болмау деген ойды аңғартатын байырғы түсінік. Дүниені тәрк етуді қазақтар жалған дүниедегі зат, мал-мүліктерінен безіну, аш-жалаңаш, жоқ-жітік бо¬лып, омір кешу деп түсінбеген. Дүниенің қыр соңына түсіп, тек соны мақсат түтудың ақыры дүниеге қүлдық үруға апарып соқтырады деп қауіптенген. «Малым жанымныц садагасы, жаным арымның садагасы» деп, мал, дүниеден жанын, ал жанынан ар-үятын жоғары қойған. Дүние қолдың кірі деп, оны мәңгілікке санамаған. Сойтіп, дүниені жүректе емес, қолда үстауды омірдің негізгі үстанымына, қағидатына айналдырған. Әсіресе, байырғы кезде жасы үлғайған сайын, қазақы ортадағы егде адамдар дүниені тэрк етуді ақыретке (о дүниеге) дайындық деп үғынған. Олар омірден корген, түйгенін қорытып, ғибратты созін, есиет-аманатын айтып отыра¬ды. Осындай кезеңді дүниеден баз кешу деп атаған.