Егеуқұйрықтар

Егеуқұйрықтар (лат. Rattus) – кеміргіштер отряды қаптесерлер тұқымдасының бір туысы.

Егеуқұйрықтар Қазбалық ауқымы: Early Плейстоцен – Recent
Сұр егеуқұйрық (Rattus norvegicus)
Ғылыми топтастыруы
Дүниесі: Жануарлар Жамағаты: Хордалылар Табы: Сүтқоректілер Сабы: Кеміргіштер Ұлы тұқымдасы: Muroidea Тұқымдасы: Muridae Кіші тұқымдасы: Murinae Тегі: Rattus Григорий Иванович Фишер фон Вальдгейм, 1803
Түрлері
64
Синонимдері
Stenomys Thomas, 1910

Қазақстанда үш түрі:

• сұр егеуқұйрық (R. norvegicus),
• қара егеуқұйрық (R. rattus) және
• Түркістан егеуқұйрығы (R. turkestanicus) таралған.

Сұр егеуқұйрық республикамыздың батыс және солтүстік аудандарында көбірек кездеседі. Соңғы жылдары басқа облыстарға да тарай бастады. Қара егеуқұйрық тек Каспий теңізі маңында тіршілік етсе, Түркістан егеуқұйрығы Оңтүстік Қазақстан мен Жамбыл облыстарының таулы аймақтарында таралған. Егеуқұйрық денесінің ұзындығы 15 – 50 см, құйрығы ұзын және ол сақина тәрізді қабыршақпен қапталған. Тұмсығы сүйір, денесін сұр, қоңыр-сұр, қара түсті жүн басқан. Егеуқұйрықтар тауда, өзен-көл маңында, елді мекендерде, егістік төңірегінде кездеседі. Көбінесе, тұрғын үйлер мен қора-жайларда, азық-түлік қоймаларында тұрақты тіршілік етеді. Жыл бойы қоректенеді. Жемін түнге қарай іздейді. Қорек талғамайды, етке әуес, көжек, құс, торай аулайды, өсімдік дәні мен қалдығын да жейді. Егеуқұйрықтар – өте өсімтал. Олар жыныстық жағынан 2 – 3 айда толық жетіліп, жылына 2 – 3 реттен (әр жолы 2 – 18-ден) көбейе алады. Егеуқұйрықтар – бау-бақша ағаштарының, ауыл шаруашылығы мен орман шаруашылығының зиянкестері. Адам мен үй малдарына аса қауіпті аурулар (оба, безгек, сүзек, т.б.) таратады, сондықтан олар мекендейтін үйлер мен астық қоймаларын мезгіл-мезгіл дезенфекциялап отыру керек. Соңғы жылдары Арал теңізінің оңтүстік-шығысынан егеуқұйрықтардың тағы бір туысы – үнді егеуқұйрығы немесе тақтатісті угеуқұйрық (Nesokia), оның бір ғана түрі – үнді егеуқұйрығы (Nesokia indica) табылған.