Жан жылуы
Жан жылуы — психология ғылымында адамдардың өзара қарым-қатынастарында бір-біріне камқорлық, мейірімділік және ықылас-ынтасын көрсететін құбылыс. Ой ішінде, отбасындағы адамдардың бір-біріне жанашырлықпен қарап, өзара сыйласымдық пен құрметтеу сезіміне байланысты болып отырады. Үй ішіндегі ересектердің кішілеріне қамқорлық жасап, оларға тағыным берерлік ықпал етуі, үйдегі балалар мен жасы кішілердің ата-аналарына, үлкендердің ақыл-кеңесін тыңдап, оларға шама-шарқы жеткенше көмектесіп отыруы жалпы отбасы мен ағайын-туыс адамдар арасындағы сүйіспеншілікті жан жылуы жандандыра түседі. Ата-аналарының перзенттерін болашак ұрпағым мен өмірімнің жалғасы деп санап, олар жайында қамқорлық көрсету де жан жылуын маздата түседі. "Балым, балым, Баланың баласы — жаным" дейтін мақал жан жылуы көрсетудің шарықтау шегін білдіретін туған әке-шеше мен ата-әжелер, балалар мен немерелер арасындағы сүйіспеншілікті нығайтып, адамдардың жан дүниесін шаттық пен махаббатқа бөлейді. Жан жылуының көрінісі ұжым ішіндегі адамдар арасында да, қызметтес жора-жолдастар арасында да ерекше адамдардың рухани өмірін байытатын психологиялық қуатты фактор.[1]
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Жантану атауларының түсіндірме сөздігі. — Алматы: "Сөздік-Словарь", 2006. - 384 бет. ISBN 9965-409-98-6
Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |