Желсырнай
Желсырнай – үрмелі музыкалық аспап түрі.
Сипаты
Желсырнайдың жасалуы сырнайға ұқсас. Оған да емен, ырғай секілді ағаштар пайдаланылып, беті жұқартылған сүйек немесе күміспен қапталып, жұқа жарғақтан тіл тартылып, ернеулерінен саңлау шығарылып жасалынады. Түрлі оюлар жүргізіп, өрнектермен әшекейленеді. Дайын аспаптың дыбыс шығаратын ұяларына ағаштан, қағаздан, мыс немесе жезден желбезек орнатады. Сол арқылы үрлеудің әсерімен сыбызғы үніне жақын дыбыс шығады.
Аспаптың ұзындығы 10-15 см, ені 4-5 см. Желсырнаймен ән, терме, толғау және жыр орындауға болады.
Желсырнай құрылыптас аспап Орта Азия, Кавказ, Еділ бойы, Балтық теңізі жағалауындағы халықтар арасында кеңінен тараған.[1]
Дереккөздер
- ↑ ҚАЗАҚТЫҢ ЭТНОГРАФИЯЛЫҚ КАТЕГОРИЯЛАР, ҰҒЫМДАР МЕН АТАУЛАРЫНЫҢ ДӘСТҮРЛI ЖҮЙЕСI. Энциклопедия. – Алматы: РПК “Слон”, 2012. – (иллюстрацияланған) ISBN 978-601-7026-17-22-том: Е – И – 736 бет.ISBN 978-601-7026-20-2
Әдебиеттер
- Мұстафин Б. Желсырнай. ҚР ҰҒА Хабарлары. 1992. №1. 62-63-бб;
- Жәкішева З.С. Қазақтың дәстүрлі музыкалық аспаптары. Алматы: Алматыкітап, 2009;
- ҚР ҰМ – материалдарынан;
- ОМЭЭ – материалдарынан.