Зейнолла Ғұмаров
Зейнолла Ғұмаров (1912, Бегайдар ауылы, Новобогат ауданы Гурьев облысы – 1977, Гурьев) - басшы, Қазақ ССР Жоғарғы Кеңесінің депутаты (1950).
| Зейнолла Ғұмаров | ||
| Туған күні | ||
|---|---|---|
| Туған жері |
Бегайдар ауылы, Новобогат ауданы Гурьев облысы | |
| Қайтыс болған күні | ||
| Қайтыс болған жері | ||
| Азаматтығы | ||
| Марапаттары мен сыйлықтары |
| |
Өмірбаян
өңдеуЗейнолла Ғұмаров 1912 жылы Гурьев облысы Новобогат ауданы Бегайдар аулында дүниеге келді. Руы Есентемір, Қожамбет бөлімі Кіші жүзден тараған. [1]
Астрахань балық техникумын (1931), Гурьев педагогикалық техникумын (1939) және Жоғары партия мектебін бітірген.
Доссор, Мақат, Байшонас мұнай кәсіпшіліктерінде партия жетекшісі, Гурьев облыстық кәсіподақтар кеңесінің төрағасы, Гурьев қалалық және Есбол (Индер) аудандық кеңесі атқару комитеттерінің төрағасы, осы ауданның Амангелді кеңшарының директоры, Сарайшық кәсіптік-техникалық училищесіне (бүгінде ол Махамбет аграрлық колледжі) директоры қызметтерін атқарған. [2]
Бірнеше рет аудандық, облыстық кеңесінің, ҚазКСР Жоғарғы Кеңесінің депутаты болып сайланды.
Республикалық дәрежедегі зейнеткер болды.
Атырау қаласының бір көшесі халық қалаулысы Зейнолла Ғұмаров есімімен аталады.
Еңбек жолдары
өңдеуАудан шаруашылықтары дамып жарытпаған болатын. Мал шаруашылығында қол күшімен атқарылатын жұмыстарды санап беру мүмкін емес. Жоққа алақан жаймай, бардың өзін ұқсатуға тура келді. Аудан экономикасы дегенде бар болғаны мал шаруашылығы мен егін болатын. Техникамен жарақтандырудың мардымауына байланысты мал мен егін өнімдері өнжеусіз болды. Экономикалық жағдай осындай болғандықтан халықтың мәдени өмірі, әлеуметтік деңгейі де онша емес еді. Бұл жөнінде айтуға тұрарлық мысал көп. Елді мекендерді былай қойғанда, аудан орталығының өзінде мектептер мен мекемелер, ауруханалар пештен жылытылатын. Себебі, қаржы ауыспайды. Бірақ Зинекең осыған қаржы-қаражат тапты. Бюджеттің есептеулі қаржысынан оны-мұны ығыстырып шығарды. "Бітер істің басына - иесі келер қасына" дегенің осы екен.
1962 жылы болса керек, артта қалған мал шаруашылығын басшы кадрлармен нығайту жайында Орталық Комитеттің қаулысы шықты. Сонда Зинекең осы аудандағы Аманкелді кеңшарына сұранды. Бұл кезде Зинекеңе зейнетке шығу жасы таяп қалған-ды. Соны ескерген ол көп кешікпей осы облыстың Сарайшық қалашығындағы кәсіптік-техникалық оқу орнына директор болып барды. Осы кезде ғой ол кісінің типтік жобамен оқу орнына жаңа үй салып, пайдалануға бергені. Осы оқу орынын бітірген механизаторлар обасың көптеген шаруашылықтарында еңбек етті. Оқу орыны механизатор кадрлардың, жұмысшы ізбасарларының шынайы ұстаханасына айналған кезде Зинекең зейнетке шығады. [3]
Марапаттары мен атақтары
өңдеу"Құрмет белгісі" орденінің, “КСРО кәсіптік-техникалық білім беру ісінің үздігі”, бірнеше медальдердің, Жоғарғы Кеңестің Құрмет грамотасының иегері.
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Кітап - Т.Біләлұлы, Ы.Сүйінұлы. Есентемір Байұлы.
- ↑ Тұщықұдық ауылы шежіресі/ Алматы-2014, 66 бет. ISBN 978-601-7174-37-8
- ↑ Т.Біләлұлы, Ы.Сүйінұлы “Есентемір Байұлы” Этнотарихты-толғау/ Алматы-2012, 178 бет. ISBN 5-7667-5953-3