ИГД — адам қан сарысуында аз мөлшерде (0,3—0,4 мг/ 100 мл) және кейбір лимфоцит мембраналарының бетінде кездеседі. Әрқашан мономерлі формада, тұну көрсеткіші 6— 75, м. с. 170 000—200 000 болады. ИГД молекуласы екі түрде кездеседі — сарысулы және рецепторлы. ИГД қызметінің маңызы әлі толық анықталмаған, бірақ антигенмен алғашқы байланысқа түсу кезінде антиген байлайтын рецепторлар ретінде маңызды роль атқарады. ИГД түзілуі ИГО қарағанда 100 есе бәсең жүреді. ИГД аутоиммунды аурулар кезінде көбірек кездеседі. [1]

Дереккөздер өңдеу

  1. Вирусология, иммунология, генетика, молекулалық биология. Орысша-қазақша сөздік. – Алматы, «Ана тілі» баспасы, 1993 жыл. ISBN 5-630-0283-X