Ибн Тахир әл-Бағдади

Әбу Мансур Абд әл-Кахир ибн Тахир әл-Бағдади (980—1037) — доксографиялық шығармаларымен даңқы шыққан шафиғи мазһабының кұқықтанушысы (фақиһ) және ашғари теологы.

Ашғари Әбу Исхақ әл-Исфараинидің (1027 ж. ө.) жетекшілік етуімен Нишапурда оқыды, ол қайтыс болғаннан кейін соның ұстаздық жолын жалғастырды. Кейін Исфараинғе қоныс аударып, сонда қайтыс болды. Бағдадидің Хорасанда көптеген шәкірттері болды, солардың бірі белгілі теолог-сопы әл-Қушайри еді. Бағдади фиқһ, усул әл-фиқһ, кәлам, грамматика, геометрия, арифметика, т. б. 17 пәннен сабақ берді.

Ибн Тахир әл-Бағдади келесі доксографиялық еңбектердің авторы: «әл-Фарқ байна-л-фирақ» (Каир, 1964), «Усул ад-дин» (Стамбұл, 1928) және «әл-Милал-уа-н-нихал» (Бейрут, 1974). Басқа да сүнни кұқықтанушылары сияқты Бағдади харижиттермен, шииттермен және мутазилашылармен айтыстарда имамат идеясын дамытты. Өзінің замандасы және серіктесі әл-Бақилланидан айырмасы Бағдади имамат қажет деп есептеді және территориясын теңіз бөліп жатқан жағдайда екі имамның қатар өмір сүруін заңға сыйғызды.