Каннибализм
Каннибализмнің ежелгі дәуірде бірқатар тайпалар мен халықтар арасында орын алғаны туралы деректер бар. Каннибализмнің тұрмыстық және ырымшылдық түрлері ажыратылады. Отқа үйтілген және майын алу үшін шағылған жіліктердің табылуына қарағанда тұрмыстық каннибализм көне тас дәуірінде болған. Көптеген тайпалар мен халықтарда мерт болған дұшпандарының, тұтқындардың, қаза болған туыстарының қайратын, ержүректігін, т.б. қасиеттерін өз бойына сіңіру үшін солардың кейбір дене мүшелерін жеп қою түрінде байқалатын діни ырымшылдық каннибализм кең таралған. Діни ырымшылдық каннибализмнің сарыны осы күнге дейін кейбір діни рәсімдерден орын алған. Мысалы, христиандардың дәм тату рәсімі (причащение) бойынша желінетін нан мен ішілетін қызыл шарап Иса пайғамбардың денесі мен қанын бейнелейді.[1]
- Каннибализм антропологияда, этнографияда – адам етін жеу.
Дереккөздер
өңдеу- ↑ «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, IV том
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |