Карно теоремалары (Физика)

Карно теоремасы[1][2]

Бірінші теоремасы өңдеу

жылулық қозғалтқыштың пайдалы әсер коэффициенті туралы теорема. Оны француз оқымыстысы Н.Л.С. Карно (1796 – 1832) тұжырымдаған (1824). Карно теоремасы бойынша Карно циклінің пайдалы әсер коэффициенті [=(T1–T2)/T1, мұндағы T1 – қыздырғыштың температурасы, T2 – суытқыштың температурасы] жұмыстық дененің табиғатына және жылулық қозғалтқыштың құралымына тәуелді болмайды, ол тек қыздырғыш (T1) пен суытқыштың (T2) температураларымен ғана анықталады. пайдалы әсер коэффициенті термодинамиканың екінші бастамасын тұжырымдау кезінде маңызды рөл атқарды;

Екінші теоремасы өңдеу

соққы теориясында – абсолют серпімсіз соққы кезіндегі кинетикалық энергияның кемуі жайлы теорема. Бұл теорема француз математигі Л.Н. Карноның (1753 – 1823) есімімен аталған. Ол – Н.Л.С. Карноның әкесі. Соққы кезіндегі жүйенің кинетикалық энергиясының кемуі, жүйе нүктелерінің кеміген жылдамдықпен қозғалған кезіндегі кинетикалық энергиясына тең, яғни: T0 – T1=, мұндағы және – жүйенің соққыға дейінгі және соққыдан кейінгі кинетикалық энергиялары, mі – жүйе нүктелерінің массалары, 0і және 1і – олардың соққыға дейінгі және соққыдан кейінгі жылдамдықтары, (0і –1і) айырмасы – кеміген жылдамдық деп аталады.

Дереккөздер: өңдеу

  1. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, IV том
  2. Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Физика / Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д,, профессор Е. Арын – Павлодар: С. Торайғыров атындағы Павлодар мемлекеттік университеті, 2006. ISBN 9965-808-88-0