Келісімпаздық
Келісімпаздық – 1) саяси келісімпаздық – саяси топтар мен партиялардың және саяси тұлғалардың белгілі бір мақсатқа жету жолында жасалатын өзара келісімдері мен іс-әрекеттері. Сондай-ақ, ұлттық және мемлекттік мүддеге қайшы келетін қарсы күштердің іс-қимылдарына ымырашылдық таныту, тойтарыс бермеу де келісімпаздық болып саналады. Саяси билікте келісімпаздық нышандарының белең алуы мемлекеттің экономикалық тоқырауына және саяси тұрғыдан тұрақсыздануына, әділетсіздіктің өрістеуіне алып келетін қауіпті құбылыс болып саналады; 2) жеке адам бойындағы жағымсыз қасиет. Бұл, негізінен, жеке адам бойындағы тұғырсыздықтан, принципсіздіктен, білімсіздіктен, көңілшектіктен, жағымпаздықтан, жасқаншақтықтан және сатқындықтан туындайды. Яғни, дұрыс пікірді соңына дейін дәлелдеуге тырыспау, бас пайдасы үшін өзінен күштінің алдында жарамсақтану және қарсы топтың мүддесі жолында қызмет ету, т.б. – адам бойында келісімпаздықты қалыптастырады. Жүсіп Баласағұни “таласқа түспеген ғылым мен саясаты жоқ патшаның тұрақтамайтындығын”, яғни қорғалмаған, дәлелденбеген ғылымның дамымайтынын, өзіндік тұғырнамасы, айқын ұстанымы мен дербес саясаты жоқ басқарушы биліктің алысқа бармайтынын, қарауындағы елді орға жығатындығын айтады.[1]
Дереккөздер:
өңдеу- ↑ «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, IV том
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |