Классикалық экономика
Классикалық экономика – экономикалық теориядағы экономика өзін-өзі реттеуге қабілетті‚ кез келген өндіріс тұтынуды көбейту үшін құрылады деп пайымдайтын бағыт. Осы бағыттың өкілдері (А.Смит‚ Т.Мальтус‚ Д.Рикардо‚ А.Маршалл‚ тағы басқалар) Сэй заңын белгілі бір тұрғыда әділетті деп санайды. Бұл заңға сәйкес жұмысшылар мен кәсіпкерлер өздерінің қолдарында бар технология мен ресурстарды пайдалана отырып өндіргісі келетін өнімнің бүкіл көлемін өзінен-өзі жұтып қояды. Бұл идеяны классикалық бағыттың өкілдері‚ қазіргі кезде неоклассикалық бағыттың өкілдері қолдайды. Д.Кейнс бұған қарама-қарсы көзқарасты ұсынды‚ бұл көзқарасқа сәйкес экономика өндіріс факторларының қатаң бағасы және жиынтық сұранымның мүлдем икемсіз құбылмалылығы себепті рецессиядан өз бетінше шыға алмайды. Оның үлгісінің класссикалық үлгіден негізгі өзгешелігі атаулы жалақының қысқаруы сатып алу қабілетінің абсолюттік қысқаруына апарып соқтырады деген болжамда. Демек‚ баға мен жалақыдағы ұқсас қысқару тұтынушының бұрынғыдай көлемде нақты тауарлар мен қызметтерді сатып алуына мүмкіндік бермейді. [1]
Сілтемелер
өңдеу- Классикалық экономикалық теорияның негіздері, қосымша құн және пайда теориясы Мұрағатталған 5 қазанның 2011 жылы.
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
Дереккөздер
өңдеу- ↑ «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 жыл. ISBN 5-89800-123-9, X том
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |