Кіші егеуқұйрық

Кіші егеуқұйрық (лат. Rattus exulans) — кеміргіштер сабының өкілі, егеуқұйрықтар түрінің ең кішісі — гемерофилдер.

Сипаттамасы

Басқа егеуқұйрықтар түрлерімен салыстырғанда кіші егеуқұйрықтардың денесі қысқарырақ, сүйір тұмсықты, құлақтары неғұрлым үлкенірек және жүні әрқашанда қоңыр болып келеді. Ересек даралары тұмсық ұшынан құйрық түбіне дейін 11,5 сантиметрден 15 сантиметрге дейін жетеді; құйрығы — жіңішке, оның сыртында көптеген «сақиналар» бар. Құйрық ұзындыға шамамен дененің ұзындығымен бірдей. Кіші егеуқұйрықтың салмағы 40 граммнан 80 граммға дейін жете алады.

Таралу аймағы

Әлемде таралуы бойынша егеуқұйрықтар арасындағы үшінші түрі. Болжалды пікір бойынша, кіші егеуқұйрықтар қазіргі Индонезия аумағынан (Хальмахера) Лапита мәдениетімен таралып Микронезияға, Фиджиге, Вануатуға дейін жетті. Жаңа Зеландияда бұл егеуқұйрықтар түрі шамамен 1280 жылы маори қоныс аударушылармен бірге таралды. Қазіргі кезде Оңтүстік-Шығыс Азияның және Океанияның бүкіл аумағында таралған және жергілікті тұрғындар оларды асқа қолдану үшін үй жануары ретінде ұстайды.

Табиғи ортада кіші егеуқұйрықтар далада, жазықты жерлерде және ормандарда мекендейді.

Мінез-құлқы, әдеттері және қоректенуі

Кіші егеуқұйрықтар қоректі іздеу мақсатында талдарға оңай шыға алады. Бірақ жүзуге өте нашар бейімделген. Негізінде түнгі уақытта белсенді.

Негізінде күрішпен және маиспен, сонымен қатар қант құрағымен, кокос жаңғақтарымен, какаомен және ананастармен қоректенеді.

Әдетте ұрғашылар ұрпақты жылына 4 ретке дейін әкеледі. Еуропалық егеуқұйрықтар кіші егеуқұйрықтармен будандаспайды.

Полинезияда кіші егеуқұйрықтар киоре деп аталады.