Көктемнен бері

«Көктемнен бері», Мұхтар Омарханұлы Әуезовтің очеркі.

Жуалы ауданында жаңадан құрылған Мирзоян атындағы колхоздың тұрмыс-халі, қарапайым еңбек адамдарының ашаршылық, апатынан аман қалғаннан кейінгі іс-әрекеті мен көңіл күйін суреттеуге арналған. Жазушының Жуалы ауданына алғаш рет жазда (1933 ж.) келген жолсапарында жазылған. Колхоз басшысы Анарбайдың колхоз кітапханасы, мектебі, моншасы, ауыл мұғалімі мен желісі тартылғалы тұрған радио нүктелері туралы және кажырлы еңбек нәтижесінде жүзеге асып жатқан мөдени-шаруашылық ісіне деген мақтаныш сезімі очерктің өзекті желісіне айналған. Малдан айырылып, ашаршылықтың темір қыспағына түскен халықтың малға деген ықылас ниеті де сол тұстын шындығына сай суреттеліп, кейіпкерлердің сөйлеу тіліндегі жергілікті сөз, сөйлем ерекшеліктері де бояуы қанық, табиғи қалпында беріледі. Мысалы: «Со колхоздан алдық. Үйлері байғұстар наразы болмастан, таяр қылды... Киімі жұқа балалар жаурап қалмасын деп, өз үйіме жатқызып жүрмін. Бұрын бірталайын аткөшниктің балалары» дейді осы араның тілімен сөйлейтін осы жерлік мұғалім. «Көктемнен бері» очеркінің түпнұсқасы сақталмаған, 1933 жылғы 27 қарашада «Социалды Қазақстан» газетіңде жарияланған нұсқасы сол қаппында алғаш рет Әуезовтің 20 томдық шығармалар жинағында (8-том) жарияланды.