Көкшетау тауы
Көкшетау – Сарыарқаның солтүстігінде, Көкшетау қыратының солтүстік-шығыс бөлігінде оқшау орналасқан, жақпартасты, орманды көлді тау.
| Көкшетау тауы | |
| Сипаттамасы | |
|---|---|
| Пайда болған кезеңі | |
| Ең биік шыңы | |
| Биіктігі |
947 м |
| Орналасуы | |
|
53°00′42″ с. е. 70°21′56″ ш. б. / 53.01167° с. е. 70.36556° ш. б. (G) (O) (Я)Координаттар: 53°00′42″ с. е. 70°21′56″ ш. б. / 53.01167° с. е. 70.36556° ш. б. (G) (O) (Я) | |
| Елдер | |
|
| |
|
| |
Жер бедері
өңдеуОңтүстіктен солтүстікке қарай 20 км-ге доғаша иіле созылып жатыр, ені 5 км-дей. Ең биік жері – Көкше шоқысы (947 м). Ақылбай кезеңі Көкшетауды екіге бөледі: солтүстігінде Көкше, Бура, Жеке-Батыр, оңтүстігінде Айыртөбе (Седловатка), Шортан шоқылары бар. Тектоникалық жарықтардан, граниттің үгіліп мүжілуінен, денудаттанудан беткейлері көп тілімделген. Соның салдарынан гранит ашылымдары сан алуан қат-қабат тастардан, ғажайып мүсіндерден, қираған мұнара тәріздес тастардан тұратын аласа таулы жартасты бедер құрайды. Қылшықты өзені осы таудан бастау алады.
Геологиялық құрылымы
өңдеуТау девон, силур кезеңі граниттерінен түзілген.
Өсімдігі
өңдеуТау беткейлерінің шымды күлгін топырағында қарағай, қайың, терек, әр түрлі бұта, тау етегіндегі аңғарлардың шалғындық топырағында бидайық, арпабас, бұтақты бидайық, айрауық аралас әр түрлі шөптер өседі.
Емделу, демалыс орындары
өңдеуКөкшетауда Бурабай, Оқжетпес, Щучинск, т.б. санаторийлер, көптеген демалыс үйлері, оқушылар лагерьлері орналасқан.[1]
Дереккөздер
өңдеу- ↑ «Қазақстан»: Ұлттық энциклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, V том