Мұражайтану
Мұражайтану, музейтану - мұражай ісі мен тарихын, оларды ұйымдастыру мен қызметтер жүйесін, әдістемесін зерттейтін ғылым саласы.
Мұражайтану тарихы
өңдеуМұражайтану термині XIX ғасырдың II жартысында ғылыми айналымға енді. Мұражайтанудың теориялық тұрғыдан зерттелуіне XX ғасырдың 50-60 жылдары чех ғалымдары И.Неуступный, И.Бенеш, поляк ғалымы В.Глузинскийлер зор үлес қосты. 1977 жылы өткен Халықаралық мұражайлар кеңесінің 11-ші конференциясында Халықаралық мұражайтану комитеті құрылып, іргелі ғылыми-зерттеу жұмыстарын жүргізді.[1]
Мұражайтану негіздері мен құрылымдары
өңдеуМұражайтану арнайы пән ретінде мұражай ісінің теориялық және тәжірибелік, ғылыми-әдістемелік негіздерін жасайды. Мұражайтану ісіндегі тарихи-ғылымдық, таным тәжірибелерді қорытындылайды. Мұражайтануда археологиялық этнография, өнертану, палеография, нумизматика, жаратылыстану ғылымдарының зерттеу әдістері кеңінен қолданылады. Мұражайтану ғылыми пән ретінде: Мұражайтану теориясы, мұражайтанудың тарихы мен тарихнамасы, мұражайтанулық деректену методологиясы, мұражайтану педагогикасы, т.б. құрылымдарға бөлінеді. Қазіргі кезде мұражайтану Қазақстанның Жоғарғы оқу орындарында арнайы пән ретінде оқытылады.[2]
Ортаққорда бұған қатысты медиа файлдар бар: Category:Museology |
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Қазақ Энциклопедиясы
- ↑ Қазақстан тарихы. Энциклопедиялық анықтамалық. - Алматы: "Аруна LTD." ЖШС, 2006. - 768 б. ISBN 9965-26-175-X