Нау шешен

Нау шешен. Көктемнін бір күнінде Нау шешеннің лақтайын деп тұрған бір ешкісі ұшты-күйлі жоғалады. Ол іздестіріп жүріп ұрыны табады. Ұры: ешкінің орнына бір ешкі ал десе, Нау көнбепті. Ұры: екі ешкі ал дейді. Ол көнбепті. Екеуі ханға барыпты. Хан үш ешкі төлесін депті. Нау алмайды. Хан - төрт ешкі берсін, ал - депті. Нау тағы алмапты. Сонда хан түрып:

- Не қылғаның мынау, ешкінің несі бар еді, сонша, - деп сұрапты. Сонда Нау:

- Ешкімнің іші толған лақ еді,

Саусам сүті бұлақ еді,

Қап-қап құрты бар еді.

Қарын-қарын майы бар еді,

Сойсам терісі бұтыма қап еді.

Мүйізі пышағыма сап еді...

деп шұбырта жөнеліпті.

- Е, жағың қарысқыр, мақтауын келістірдің. Енді ешкінің төлеуін айтшы? - депті хан.

- Төлеуіне төрт ешкі,

Айыбына алты ешкі,

Өзімен он ешкі,

Билік ақысы бір ат...

депті Нау. Сонда хан күліп:

- Бір ат, он ешкі бер де, мына пәледен құтыл, - депті ұрыға. "Нау кұрымай, дау құрымас" деген сөз содан қалыпты.