Романтану

Романтану орыс. романистика —

1. Роман тілді халыктардын материалдык, рухани мәдениетін зерттейтін пәндер жиынтығы;
2. Роман тілдері мен диалектілерінін тарихи дамуын, казіргі жағдайын зерттейтінтіл білімінін саласы. Роман тілдерінінтегін, күрылысын сипаттап жазу орта ғасырдын соңғы кезенінде (14 г.) басталған, 15 г. соны мен 16 ғ. басында роман елдерінде ұлттык тілдер калыптаса бастауына байланысты нормативті грамматикалар мен сөздіктер жасала бастаған. 16—17 ғғ. трактаттарда испан, португал, француз, итальян тілдерінін шыккан тегі латындык екені аныкталды. 17 г. Францияда философиялык рационалды грамматика жасау дәстүрі (А. Арно, К. Лансло) пайда болды. 18 г. роман әдеби тілдерін нормаландыру жүмысы басталды. 19 ғ. басына дейін роман тілдерін зерттеу негізінен практикалык максатгарға арналған. Романтану жеке ғылым болып бөлінуі провансал, француз, испан, португал, итальян тілдерінін салыстырмалы грамматикасын зерттеуден (Ф. Ж. М. Ренуар) басталады. 19 г. орта шенінде Ф. К. Диц роман тілдерін зерттеуде салыстырмалы-тарихи әдісті колданып, Романтанудын ғылыми негізін салды. 19 ғ. 2-жартысында роман тілдерінін диалектілері мен говорларын зерттеуге (негізін салған Г. И. Асколи) көніл бөлінді. 20 ғ. роман тілдерінін тарихи жазба ескерткіштері, халыктык латынға роман тілдерінін катысы, роман тілдерінін ішкі, сырткы факторларынын өзара байланысы, социолингвистика т.б. күрделі проблемалар зерттелді.