Сахновский Василий Григорьевич

Сахновский Василий Григорьевич (1. 3. 1886, Дорогобуж, қазіргі Смоленск обл., - 26. 2. 1945, Москва) – совет режиссері, театр зерттеушісі, педогог, профессор (1933), РКФСР халық артисі (1938), өнер тану ғылымының докотры (1939). 1904 –1907 ж. Фрейбург университетінің философия факультетінде оқыды; 1910 ж. Москва ун-тінің тарих-филол. ф-тін бітірді. Режиссерлік өнер жолын 1912 ж. бастады. Алғашқыда орыс әдебиеті, одан кейін театр мәселесі туралы мақалалар жазды, спектакльдер қойды. 1922 жылдан Москваның әр түрлі театрларында, ал 1926 жылдан Москваның Көркем академиялық театрындп қызмет етті. Мұнда Л.М. Леоновтың «Унтиловск» (1928), Н. В. Гогольдің «Өлі жандар» (1932), Л.Н. Толстойдың «Анна Каренина» (1937), А.Н. Островскийдың «Еңбек наны» (1940) спектакльдерін қоюға қатысты. Ол – режиссура теориясы мен методикасы, театр мәселелері жайлы еңбектердің авторы. 1926 жылдан пед. қызметпен шұғылданды. Еңбек Қызыл Ту орденімен марапатталған.