Сақынама (парсы тілінен аударғанда шарап құюшыға арналған жыр) – орта ғасырлардағы парсы және түркі әдебиеттеріндегі шағын дастандар жанры.

Сақынама арқауы

өңдеу

Сақынаманың арқауы тіршіліктің жалғандығын, бақтың тұрақсыздығын, келмеске кеткен өткеннің салтанатын, баяғының айбынды патша, батырларын айтатын, сұм өмірдің шырқай шындығын бір сәтке де болса ұмытуға қол ұшын берген сақыны-шарап құюшыны мадақтайтын жырлардан өріледі. Сақынаманың нұсқасы мәснәуи, мутакариб өлшеміндегі өлеңдерден көрінеді. Дербес дастан ретінде сақынама бірінші рет Умид Техранидың (15-16 ғ.) өнернамасында кездеседі. Әбд ән-наби Фахр аз-замани Казвини әр алуан шайырлардың 57 сақынамасын қамтитын "Мәйхана" (шарапхана) атты жинақ құрастырған.[1]

Дереккөздер

өңдеу
  1. Әдебиеттану терминдерінің сөздігі