Селевки әулеті

Селевки әулеті, б.з.б. 312 — 64 ж. Батыс Азияда эллиндік (грек-македон) мемлекеттердің бірін билеген. Негізін Селевк І Никатор қалаған. Астанасы — Селевкия, кейіннен Антиохия болды.

Ұлы Ескендір империясының Ипстегі шайқастан кейінгі (б.з.б. 301 жыл) бөлінуі; сарымен Селевкилер империясы көрсетілген

Сәулет әулеті мемлекетіне Сирия, Месопатамия, Кіші Азияның бір бөлігі, Иран таулы өлкесі, Орталық Азияның бір бөлігі кірді.

Мемлекетте егін, мал, жүзім шаруашылығы, мата тоқу, метал өңдеу, қолөнер жақсы дамыды, ірі қалалары көп болды. Селевк І-нің алғашқы мирасқорлары тұсында Кіші Азияда — Пергам, Каппадокия, Вифиния, Понт бөлініп шықты. Ішкі тартыстардан Селевки әулеті әлсіреп, көп жерлерінен айырылуына тура келді. Б.з.б. 64 ж. Селевки әулеті мемлекетінің ең соңғы бөлігі (Сирия) Рим провинциясына айналды.