Сергей Миронович Киров

Сергей Миронович Киров
	Сергей Миронович Киров
Туған кездегі есімі	Сергей Миронович Костриков
Туған күні	15 (27) наурыз 1886
Туған жері	Уржум, Вятка губерниясы, Ресей Империясы
Қайтыс болған күні	1 желтоқсан 1934 (48 жас)
Қайтыс болған жері	Ленинград, КСРО
Білімі	Қазан механико-техникалық училищесі
Партиясы	РСДЖП (1904 жылдан)
Әкесі	Мирон Иванович Костриков (1852—1915)
Анасы	Екатерина Кузьминична Казанцева (1859—1894)
Жұбайы	Мария Львовна Маркус (1885(1882?)—1945)(1911—1934)
Марапаттары

Сергей Миронович Киров (негізгі тегі Костриков) (1886 жылдың 15 (27) наурызы, Уржум қаласы, Вятск губерниясында — 1934 жылдың 1 желтоқсаны, Ленинградта) — Ресей революционері, кеңес мемлекеттік және саяси қайраткері. 1934 жылдың 1 желтоқсанында қастандық жасау нәтижесінде мерт болды. Кировтің өлімі "Үлкен террор" атымен танылған жаппай репрессияның басталуына түрткі болды.

Ерте кезі

Сергейдің ата-анасы ол дүниеге келерден шамалы уақыт бұрын Пермь губерниясынан Вятка губерниясына көшіп келді. Отбасындағы Кировтың аллында дүниеге келген төрт бала жастайынан қайтыс болды. Кировтан кейін Анна (1883-1966), Сергей және Елизавета (1889-1968) дүниеге келді. 1894 жылы Кировтың əкесі табыс табамын деп, хабар-ошарсыз кетіп қалып, анасы қайтыс болады. Сол жылы Сергей мен оның бауырлары жетім қалды. Кировтың əжесі қыздарды өз тəрбиесіне алып, ұлдарды жетімдер үйіне тапсырды. Ұлдардың арасында Сергей де болды.

Сергей Уржумдағы приходтық мектепті, одан кейін қалалық училищені бітірді. 1901 жылы Қазан қаласындағы механикалық-техникалық өнеркәсіптік училищесіне оқуға түсті.

1917 жылға дейінгі революциялық әрекеттері

1904 жылы Киров Томскіде РСДЖП қатарына өтті. Ол сол уақыттан бастап көптеген ереуілдер мен бас көтерулерге қатысып, бірнеше рет абақтыға жабылды.^[1]

"Киров" атты лақап ат оған кездейсоқ қойылды. 1912 жылы "Терек" газетінде Сергейдің "Жол үстінде" атты мақаласы жарияланып, оған ол алғаш рет С.Киров деп қолтаңбасын қояды. Бұдан кейін ол осы тегімен КСРО тарихына енді.

Партиялық мансабы

1918 жылдың көктемінде Терск облыстық кеңесінің мүшесі болып сайланды. Ал, шілдеде Киров Бесінші бүкілресейлік кеңестер съезіне қатысты.

1919 жылдың 25 ақпанында Киров Астрахандағы уақытша революцилық комитет төрағасы болды.

^[2].

1920 жылдың 28 сəуірінде РКП (б) Кавказ бюросының мүшесі болып сайланды.

1921 жылы Киров РКП (б) Х съезінде ОК мүшелігіне кандидат ретінде сайланады. Сол жылы Әзірбайжан компартиясы ОК-нің бірінші хатшысы болды.

1926 жылдың 8 қаңтары Киров Ленинград губерниялық комитетінің бірінші хатшысы болды.

1934 жылы мұнай кәсіпшілігін қалпына келтіру және қайта жабдықтаудағы елес еңбегі үшін Ленин орденімен марапатталды. БКП (б) ОК-нің 1930 жылдан саяси бюросының мүшесі, 1934 жылдан БКП (б) ОК хатшысы және БКП (б) ОК ұйымдастыру бюросының мүшесі болды.

Отбасы

Кировтың некесіз туған жалғыз қызы бар. Ол - Евгения Сергеевна Кострикова (1921—1975)^[3].

Əйелі — Мария Львовна Маркус (1926—1934). Бұл некеден Кировта бала болған жоқ^[4].

Дереккөздер

↑ А. П. Косых, В. Н. Панов, В. Г. Тюкавкин. История Иркутской области. Ирк, Вост.-Сиб. книжное издательство, 1983.
↑ Астрахань. Ру — региональный интернет-портал. Установление Советской власти в крае. Боевые действия в 1918—1919 годах Мұрағатталған 2 мамырдың 2017 жылы.
↑ Евгений Панов Танкист-девица из Казани. Республика Татарстан. Тексерілді, 13 қыркүйек 2014.
↑ Дочь Кирова

[1] А. П. Косых, В. Н. Панов, В. Г. Тюкавкин. История Иркутской области. Ирк, Вост.-Сиб. книжное издательство, 1983.

[2] Астрахань. Ру — региональный интернет-портал. Установление Советской власти в крае. Боевые действия в 1918—1919 годах Мұрағатталған 2 мамырдың 2017 жылы.

[3] Евгений Панов Танкист-девица из Казани. Республика Татарстан. Тексерілді, 13 қыркүйек 2014.

[4] Дочь Кирова

[1]

[2]

[3]

[4]