Солифлюкция

Солифлюкция (лат. Solum – топырақ, жер, fluctio – ағын) - таудың шымды беткейлерінде суға аса қанығып жібіген топырақтың және жұқа дисперсті грунттардың баяу тұтқырланып созылып ағуы. Солифлюкциялық процестер 2—3°-тық еңістіктен басталады, ең әрекетті еңістігі 8—15° беткейлерде жүреді, ал одан тіктеу беткейлерде жылжымалы құбылыстарға ауысады. Солифлюкция ауырлық күшінің әсерінен, топырақтың және оның астында жатқан тау жыныстарының қатуы мен жібуінен және криогендік процестер арқылы болады. Солифлюкция жоғары ендіктерде мәңгі тоң қабаттары дамыған аймақтарда (Полюстік Орал, Чукот түбегі, Аляска, Шпицберген) және биік тауларда (Памир, Тянь-Шань, Алтай таулары, Сібірдің оңтүстік және солтүстік- шығыс таулары) тараған.