Су көзі[1]жер асты суларының жер бетіне (кейде су астына) өздігінен шоғырлана шығатын жері.

  • Су көздері былайша бөлінеді
    • гидродинамикалық белгілері бойынша: өрлеме және ылдилама су көздері.
    • айда болу және жер бетіне шығу жағдайларына қарай жер асты су ағыны қимасының азаюы нәтижесінде пайда болатын, сулы таужыныстың табиғи аяқталған жерінде (шет жағында) пайда болатын, сулы қаттың (қабаттың)
    • эрозиялык қиылған тұстарындағы — қаттық асып төгілетін, бөгеттік, кедергілік және тіреулік, жарықшақтық, карстық, желілік, лықсымалық, кезектесетін және сифондык су көздері.
    • Су шығыны бойынша (м3/с):
  1. > 10;
  2. 1-10;
  3. 0,1-1;
  4. 0,01-0,1;
  5. 0,001—0,01;
  6. 0,0001-0,001;
  7. 0,00001-0,0001;
  8. < 0,00001.
    • Бар болуының тұрақтылығы бойынша: тұрақты, оқтындық, кезектесетін, маусымдық, суалмалы (уақытша), ырғақты, тапшы (жетімсіз, қанағаттанғысыз) және тағы басқа
    • Химизмі бойынша: тұщы; минералды.
    • Температурасы бойынша: қайнап жатқан, гипертермалды, термалды, субтермалды немесе жылы, суық, өте суық, мұздай, теріс температуралы.

Дереккөздер

өңдеу
  1. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: Геология— Алматы: "Мектеп" баспасы", 2003.ӀSВN 5-7667-8188-1 ӀSВN 9965-16-512-2