Телеграфияғылым мен техниканың телеграф сигналдарын тарату әдістері мен оларды жүзеге асыратын құрылғыларды жасау, телеграф байланысын құру принциптерінің және телеграф арнасымен таратылған ақпараттың сапасын бағалау мәселелерімен шұғылданатын саласы. Атқаратын міндеттеріне байланысты телеграфия ғылыми-техникалық пән ретінде келесі бөлімдерден құралады: телеграфтық кодтар (тарату кезінде әріпті-цифрлық ақпаратты электрондық сигналдарымен үйлесімді ұтымды түрлендіру және қабылдау кезінде оны кері түрлендіру); шеткі телеграфтық аппаратуралар (телеграф аппараттарын, трансмиттерлерді реперфораторларды құру принциптері, сигналдарды тарату және қабылдау әдістері, электрондық аппаратураларды жасау); телеграф арналары (байланыс жолының қымбат тұратын құралдарын неғұрлым тиімді пайдалану, берілген сипаттамалары бойынша арналарды құру); телеграф желілері (шеткі мекендер мен абоненттерді жалғау әдістерін таңдау, станцияларды ұтымды орналастыру, абоненттерге қызмет көрсетудің сапасы). Таратудың жоғарғы сапасын қамтамасыз ету мақсаттарында телеграфия телеграф сигналдарының бұрмалану себептері мен заңдылықтарын, ақпарат тарату кезіндегі қателіктерді жою әдістерін зерттейді. Телеграфия саны шектеулі символдардан – әріптерден, цифрлардан және тыныс белгілерінен құрастырылған дискретті хабармен әрекет жасайды. Жалпы байланыс теориясы, ақпараттар теориясы және оралғыға потенциал тұрақтылығының теориясы телеграфияның теориялық негізі болып табылады. Телеграфия теориясында, сондай-ақ ықтималдықтар теориясы және логик. алгебра қолданылады. Телеграфияның ерекше саласы, факсимильді байланыс принциптерін зерттеу тарихи телеграфияның құрамына кіретін – фототелеграфия мәселесі болып табылады. [1]

Сілтемелер

өңдеу
  1. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, VIII том