Тиләуләт сәждесі

Тиләуәт сәждесі. Құран Кәрімде он төрт жерде сәжде аяты бар. Бұларды оқыған, естіген адамның сәжде етуі — уәжіп. Тиләуәт сәждесін жасайтын адамның дәреті болу керек, әурет жерінің жабық болуы тиіс. Ниет етіп, құбылаға қарап, қолдарын көтермей «Аллаһу әкбар» деп сәждеге барады. Үш рет «субхана раббиал а'ла» дегеннен кейін қайта «Аллаһу акбар» деп орнынан тұрады. Бұлай істеу — сүннет. Бірақ, артынан «Ғуфранака раббәнә уа иләйкал-масир» деу —мұстахап. «Аллаһым! Кешіріміңді тілеймін. Сөзсіз саған қайтамыз».

Кісі бір жерде тұрып, бір сәжде аятын бірнеше мәрте қайталаса бәріне бір сәжде жеткілікті. Бірақ, бір жерде әртүрлі сәжде аятын оқыса, әрқайсысына жеке-жеке сәжде ләзім. Аятты радио, телеарнадан естуі мен жанындағы адамнан естуі арасында ешқандай айырмашылық жоқ. Хайыз бен нифастағы әйелдерге сәжде аяты уәжіп емес.

Сәжде аяттары: «Ағраф», 206; «Рағыд», 15; «Нахыл», 50; «Исра», 109; «Мәриәм», 25; «Хаж», 18; «Фурқан», 60; «Нәмл», 25; «Сәжде», 15; «Сад», 24; «Фуссиләт», 37; «Нәжм», 62; «Иншиқақ», 20; «Алақ», 19.