Ферриттер (лат. ferrum — темір) — темір тотығының (Fe203) басқа металдар тотықтарымен қосылыстары болып табылатын магниттік заттар; жалпы түрде темірден және басқа элементтерден тұратын күрделі тотықтар. Негізгі қасиеттерін 1948ж. француз физигі Л.Неель түсіндіріп берген. Ферриттер радиожиілік диапазонда феррит өзекшелер ретінде индуктивтік орамаларда, магниттік бастиектерде, трансформаторларда, магниттік антенналарда және т.б. жерлерде кеңінен қолданылады.[1]

Дереккөздер

өңдеу
  1. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: Электроника, радиотехника және байланыс. — Алматы: «Мектеп» баспасы, 2007 ISBN 9965-36-448-6