Хусәйн ибн Әли

Хұсайын, әл-Хусаин ибн Әли Әбу Абдуллаһ әш-Шаһид[1] (626 — 10.10. 680) — Әзірет Әлінің Фатимадан туған кіші ұлы. Ағасы әл-Хасан 669 ж. қайтыс болғаннан кейін әулеттің басшысы ретінде Куфадан Мединеге қайтып оралды. Омейя әулетіне қарсы әрекет етуші куфалықтар Хұсайынды халифа Йазидке қарсы көтерілісті басқаруға шақырды. Куфалықтардың шақыруын қабыл алған Хұсайын алдымен өзінің немерелес інісі Мүсілім б. Акилді көтерілісті ұйымдастыра беруге жіберіп, шағын қолмен Меккеден жорыққа шығады. Мүсілім қаза болып, бұл хабарды естіген Хұсайын алған бетінен қайтпай сапарын жалғастырды. Хұсайынның шағын қолы Кербала қаласы орнаған Нинауа деген жерде аялдап жатқанда халифаның Омар б. Сад бастаған төрт мың қолы келіп жетті. Хұсайын өзінің шағын қолымен жауға қарсы шықты. Жау қолынан қаза тапқан Хұсайынның басы Дамаскідегі халифаға жеткізілді. Кербаладағы бұл қайғылы оқиға замандастарына қатты әсер етіп, Хұсайын мұсылман әлеміндегі аты аңызға айналған ұлы тұлғаға айналды. Шииттердің Кербаладағы аза тұту рәсімдері де осы оқиғамен байланыстырылады.

[2]

Дереккөздер өңдеу

  1. Ислам. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2010 ISBN 9965-26-322-1
  2. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 жыл, ISBN 5-89800-123-9, II том