Шекпен тоқутүйенің майда жүнінен (көбінесе бота, тайлақ жүндерінен) басына жібі жіңішке етіліп және оңқай, солақай иіріледі. Жүннің майдалылығы мен бірге біртұтас болуы шарт. Сосын өрмектің арқауы да жұмсақ жүннен жіңішке етіп иірілуге тиіс. Ақырында өрмекті ширақ қылу керек, сонда шекпен пысық болады. Жүн әуелі түтіледі, шүйкеленеді. Сосын ұршықпен иіріледі. Шамамен, жіп үш-төрт домалақ болғанда өрмек құрылады. Домалақ жіптердің біреуі бостау, бамқасы ширақ иіріледі. Бостауы - арқау. Тегіс, таза жерге төрт қазық қағылады да төрт бұрышқа қағылған сол төрт биік қазыққа үш-төрт бала жүгіріп жіп орайды, бір әйел күзу салып (асты мен үстін байлап) отырады. Сосын екі жақтан нкі мықты қазық қағылып өрмек керіледі. Өрмек құрып, шекпен тоқу үшін үш аяқты мосы, сабау күзу, адарғы және қылыш қажет. Әдетте өрмектің басына көлеңке жасалады. Содан кейін өрмекші екі қабат өрмектің жіптерін қатарынан да, асты мен үстінен де кезек ауыстырып, арасынан арқауын өткізіп тоқуға кіріседі.[1]

Дереккөздер

өңдеу
  1. Дәстүріңді сақтай біл. М. Рүстемов. Шымкент қ, облыстық баспахана. 1993 ж . Үшінші кітап.