Қабысу — синтаксистік байланыстың жиі кездесетін бір түрі. Сөз тіркесінің бағыныңқы және басыңқы сыңарларының жалғаусыз, іргелес тұрып орын тәртібі арқылы байланысуы. Қабысу сөйлемде анықтауышты не пысыктауышты өздеріне қатысты мүшелерімен, кейде күрделі мүшелермен байланыстырады. Қабыса байланысатын сөз тіркестері есімді сөз тіркестері мен етістікті сөз тіркестерін жасауға қатысады. Мысалы: алтын сағат, қамыс құлақ, шабан үйрек, жүз адам, бүкіл дүние; лезде келу, жалт бұрылу, ұйқысыз өткізу, екі есе көбею т.б.[1]

Дереккөздер

өңдеу
  1. Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі — Алматы. «Сөздік-Словарь», 2005 жыл. ISBN 9965-409-88-9