Қазақстандағы аборттар

Қазақстандағы аборттар 12 аптаға дейін таңдау рәсімі ретінде заңды, содан кейін ерекше жағдайларда ғана жасауға рұқсат етілген[1]. Тиісті заңнама абортты контрацептив ретінде заңды түрде рұқсат еткен кеңестік заңнамадан мұраға қалған заңдарға негізделген[2].

Заңдар өңдеу

Қазақстанда аборттарды реттейтін заңдар "Ұрпақты болу құқықтары туралы заң" (2004)[3], Қылмыстық кодекс (1997) және денсаулық сақтау министрлігінің аборттардың медициналық-әлеуметтік көрсеткіштері бойынша (2008)[1][4].

Аборт келесі жағдайларда заңды болып табылады[1]:

  • Егер жүкті әйелдің денсаулығы мынадай тәсілдердің біріне тәуекелге ұшыраса, үш медицина қызметкерінен (гинеколог, мекеме басшысы және оның жай-күйі бойынша сарапшы) құралған комитетінен мақұлдауҮлгі:Ref+, сондай-ақ ауруды бекітілген тізімге енгізу талап етіледі.
    • Егер әйелдің өмірі гестациялық жасқа шектеусіз қауіпте болсаҮлгі:Ref+.
    • Егер әйелдің жүктілік мерзімін шектеместен денсаулығына елеулі зиян келтірілсеҮлгі:Ref+.
    • Егер әйелдің психикалық денсаулығына қауіпі болса[5].
  • Сұрау бойынша, кез келген себеп бойынша, соның ішінде қан араласу қарым-қатынастардан жүкті болу сияқты себептер[5].
  • Жүкті әйелде когнитивті немесе интеллектуалды бұзушылықтар болсаҮлгі:Ref+.
  • Ата-анасының немесе басқа ересектердің рұқсатын талап ететін кәмелетке толмаған қыздың жүктілігі.Үлгі:Ref+.

Заңды аборттар жеке орталықтарда, әйелдер кеңес беру орталықтарында, перзентханаларда, әйелдер кеңес беру кабинеттері бар емханаларда, көптеген ауруханаларда және отбасылық топтық тәжірибелерде жүргізіледі[6]. Жүктіліктің екінші триместрінде аборт тек перинаталдық орталықтарда, перзентханаларда және көп бейінді ауруханаларда жүргізілуі мүмкін[1].

Мемлекет аборттардың қауіпсіздігін қамтамасыз ету үшін шаралар қабылдайды[5] және аборт мүмкіндігін қарастыратын жүкті әйелді тексеруден өтуге міндеттейді[1]Үлгі:Ref+. Заңсыз аборт жеткізушілері санкцияларға ұшырайды[1]Үлгі:Ref+. Аборттан кейін контрацептивтер беріледі[1]Үлгі:Ref+.

Тарихы өңдеу

Қазақстанда аборттардың таралуы туралы ақпарат негізінен екі дереккөздерден келіп түседі, олар: Қазақстанның денсаулық сақтау және демографиялық, медициналық зерттеу министрліктері[7]. Бұл процедура біраз уақыттан бері заңды болғандықтан елде жоғары сапалы сауалнамалар мен басқа да деректер бар. Алайда деректер кейде бір-біріне қарама-қайшы келедіҮлгі:Ref+[6].

Кеңестік кезеңде өңдеу

XX ғасырдың басым бөлігінде, мемлекет қолдаудың арқасында Кеңес Одағында қолданылған контрацепцияның негізгі әдісі аборт болды[8].

1920 жылы экономикалық дағдарыс жағдайында заңды аборттар санитарлық жағдайларды қамтамасыз ету үшін қажетті шара болғандықтан, Кеңес Одағы уақытша шара ретінде талап ету бойыншағы аборттарды заңдастырды[9]. Қазақстанда бұл заңдастыруға жергілікті қазақтар қарсы шықты. Келесі онжылдықта абортпен күрес қазақтар арасында Кеңестік (негізінен славяндық) шенеуніктер шабуылдаған мәдени бекініс ретінде рәсімделіп, маңызды ағымға айналды[10]. Тіпті заңдастыру кезінде ресейлік билік қазақтардың абортқа қарсы тұруын қостады[11]. Дәрігерлер абортты жиі қолдану денсаулыққа қауіпі бар екенін ескертті[10]. Аборттар заңдастырылғаннан кейін, олар заң шығарушылар ойлағандай көп қолданылған жоқ - клиникалар қаржы тапшылығына ұшырап, пациенттер аборттарды өз қалтасынан төлеуге мәжбүр болды. Аборттарды негізінен Қазақстанда тұратын этникалық орыс әйелдер жасады (барлығы аборттардың 0,002% негізінен қалалық аудандарда тұратын қазақ әйелдерімен жасалынды)[12].

Қазақтар арасында негізінен өсімдікті аборт жасаушы құралдар қолданған дәстүрлі аборт жасау түрлері болғанымен, аборт жасау аттеріс болып саналған[12]. Қазақстанда, Ресейдегідей аборттар саны 1927-1928 жылдары артты. Бұл өсім хирургиялық араласу туралы қол жетімді ақпарат көлемінің артуымен және жергілікті халықтың абортқа деген көзқарасының өзгеруімен байланысты болды. Заңсыз аборттар қысқара бастап, заңсыз аборттар деңгейі ұлғая бастады. Бұл жағдай шенеуніктердің мазасын алып, олар заңды аборттар тәжірибесіне сенбей бастап, оған тыйым салды[11].

Заңсыз аборттар дәрігерлердің келесі себептердің бірі бойынша аборт жасаудан бас тартқан жағдайда орын алды. Бұл себептер мұндай: бірінші триместрден кейінгі жүктілік, бірінші жүктілік немесе қауіпті аурулармен ұласқан жүктілік[13]. Заңды қол жетімді аборттар заңсыз аборттарды толығымен жоймағандықтан, кеңестік үкімет аборттарды қылмыстандыру туралы шешімін қабылдауды мақұлдады. 1930-шы жылдардың басында кеңестік шенеуніктер аборттар мен оларды заңдастыруды ашық сынға алды[14]. Қазақстанда контрацепцияның басқа әдістеріне қатысты ағартуларға қарсы шыққан, біртіндеп аборттарды тыйым салуды қорғағандар арасында кенеттен тыйым салу қандай нәтиже алып келетіндігіне алаңдаушылық туындады[15].

Заңды аборттар кезеңі 1936 жылдың 27 маусымында "Ана мен баланы қорғау туралы декретті" қабылдаумен аяқталды[15]. Ол заңға сәйкес аборт жасау құқығына тек өміріне қауіп төнген пациенттер ғана ие болды. Заңсыз аборттар қауіпсіз санитарлық шарттарға кепілдік бермеді[16]. Облыстық үкімет заңның сақталуын бақылау жүйесін белгіледі: дәрігерлер ай сайынғы комиссияның қарауына жүктілікті тоқтату туралы сұрау жібере отырып, өз тәжірибесін декларациялауы керек болды.

Аборттардың заңсыз болуы әйелдердің патриархалдық әлеуметтік ахуалдағы дәстүрлі рөлін нығайтты, себебі ол әйелдердің ана ретінде көрінісін, демек, кеңестік болжауларға сәйкес "Жақсы патриот" туралы түсінігін нығайтты[17]. Баспасөз заңсыз аборттар жасаған әйелдерге қарсы насихат құралы ретінде, оларды Отанының қыңыр жаулары ретінде бейнелеу арқылы пайдаланды[18]. Қазақ әйелдері абортқа сирек бел байланғаннан, олар сот қудалауына ұшыраған жоқ[19]. Аборт белгілері бар ауруханаға жүгінген әйелдер тексерілді. Заңсыз аборт жасаумен айналысқан дәрігерлер үш жылға дейінгі мерзімге бас бостандығынан айырылуы мүмкін болды[20]. Бұл жасырын қызмет туралы расталған деректер жоқ[21], бірақ баспасөзде жазылған жағдайларға қарағанда, мұрағаттағы деректер заңсыз аборт жасау кезінде табылған әйелдер әдетте некеде тұрмағанын көрсетеді[22].

1940 жылындағы бір жағдайда аборт жасауға тән симптомдары бар он бір әйел ұсталып, өз отбасыларынан ажыратылып, мемлекеттік бақылауға алынып, қоғамдық кемсітуге ұшырады. Кейінірек олардан барлық айыптаулар алынып тасталды[23].

Жергілікті жерлерде болмауынан абортпен күресуді насихаттаушылар адамға пропаганданы әртүрлі тәсілдермен жеткізуге тырысты[24]. Кампанияның қоғамға деген әсерін өлшеу қиын, себебі олардың әсері бар екенін дәлелдейтін деректер аз[25].

Соғыстан кейінгі кезеңде насихаттау күші аборт санының азаюына әкелмегенін көрсетті[26]. 1953 жылы Иосиф Сталинның өлімінен кейін мемлекет заңсыз аборт жасаушыларды қудалауын тоқтатты, және дәрігерлер сұрау бойынша жүктіліктің бірінші триместрінде аборт жасауды қолданды. 1968 жылы Кеңес Одағы сұраныс бойынша аборт жасауды кезекті рет заңдастырды[27].

Тәуелсіздік кезеңінде өңдеу

Жылы Заңды аборттардың деңгейі

(15–44 жас аралығындағы 1000 әйелге шаққанда)

1995 53[8]
1999 43.9,[28] әлде ресми деректерге сәйкес 57 мен 55 аралығында[7]
2004 35[29]
2008 32.3[30]
2010 27.4[31]
2012 24.5[5]

1991 жылы КСРО-дан тәуелсіздік алғаннан бастап, Қазақстан аборт жасауды контрацепцияның басқа әдістерімен алмастыра бастады[8]. Қазақстандағы тиісті заңнамаға елдің кеңестік кезеңде өткен уақыты әсер етті[2]. Контрацепцияның басқа әдістерінің пайдасына аборт жасаудың төмендеуіне қарамастан[32][33][2], аборт жасау 1990 жылдарының контрацепцияның ең көп қолданылатын әдісі болып қала берді[2]. Ел тәуелсіздік алғаннан бері аборт жасау жиі жеке секторда жасалды, бұл жағдай аборт жасаудың ресми деректер деңгейінің төмендеуіне әкелді[7].

1995-1999 жылдар аралығындағы деректерге негізделген зерттеу көрсеткендей, аборт жасау негізінен қалаларда, сол кездегі ел астанасы Алматы мен елдің солтүстік-шығыс аймақтарында жасалды[34]. Аборт жасаған әйелдердің көпшілігі этникалық орыстар болды. Білім деңгейі жоғары аудандарда аборт жасау едәуір төмендегені байқалады[35]. Үйленген әйелдер аборт жасайтын барлық әйелдерді құрайды, оның басты себебі:негізінен мұсылман елдеріндегі некеге дейінгі жыныстық қатынастың сирек кездесеуі. Аборт жасаудың басты себептері болып, ең алдымен, тууды шектеу, сондай-ақ босану арасындағы уақыттың арттыруы саналады[36]. Елдегі алғашқы жүктілік сирек үзіледі[33].

Жүктілікті тоқтату ықтималдығы 36,8% құрады. Абортқа әкелетін контрацепциядан бас тарту нәтижесіндегі жүктілік пайызы 67%-ды құрады. Қазақстанның демографиялық және медициналық тексерісі барысында кездейсоқ 3771 әйелдер арасындағы сауалнама қорытындысына сәйкес "кездейсоқ жүктілік жағдайында аборт жасата ма?" деген сұраққа әйелдердің 35,6%-ы оң, 20,6%-ы сенімді емес, ал қалғандары теріс жауап берді[37].

1994 жылғы ақпанда аборт жасау мен ана өлімін азайту мақсатында медициналық мекемелерде отбасын жоспарлау қызметін құруды көздейтін отбасын жоспарлау бағдарламасы бекітілді[2].

1993-1997 жылдар аралығында Біріккен Ұлттар Ұйымы басты мақсаты аборт жасау санын азайту болған елдегі репродуктивті денсаулық бағытына арналған бағдарламаларды қаржыландырды[38].

1995-1999 жылдар аралығында аборт жасау ресми түрде тегін болды, бірақ іс жүзінде адамдар бағасы 8-ден 20 долларға дейінгі төлемдерді төлеуге міндетті болды[39]. Бұл төлемдер, әдетте, ауылдық жерлерде жүргізілген жоқ[6]. 1995 жылы кең ауқымды кампания заңсыз аборт жасау қаупі туралы ескертті[38].

Заңдар 1996-2013 жылдар аралығында өзгеріссіз қалды[5].

1999 жылы вакуумдық аспирация әдісі Қазақстандағы барлық аборттардың жартысына жуығында қолданылды.

2000 жылы аборт жасау санын азайту жөніндегі жалпыұлттық үкіметтік бағдарлама бекітілді. Бағдарлама мақсаты медицина қызметкерлерін оқытып, халықты контрацепцияның басқа әдістері туралы хабардар ету болды[32].

2002 жылы жарияланған БҰҰ-ның баяндамасында сұраумен аборт жасау бірінші триместрде қандай-да бір ерекше ынтасыз жасалады деп түсіндірілді; 12-28 апта аралығында бұл қызмет белгілі бір әлеуметтік немесе медициналық жағдайлар болған кезде ғана ұсынылды[2].

2001 жылы денсаулық сақтау министрлігінің жүктілікті тоқтатудың медициналық негіздері мен ережелері туралы бұйрығы бекітілді[40]. 2009 жылы министрлік № 626 бұйрықты бекітті[41], ол 2012 жылы келесі аспектілерге қатысты өзгертілді:

2009 жылғы аборт жасау шарттары[40] 2012 жылғы аборт жасау шарттары[41]
12 аптаға дейін:
  • Талап бойынша

12-ден 22 аптаға дейін, әлеуметтік негіздер бойынша, оның ішінде:

  • Жүктілік кезінде күйеуінің қайтыс болуы;
  • Әйелді немесе оның күйеуін бас бостандығынан айырылуы;
  • Әйелдің немесе оның күйеуінің жұмыссыздығы;
  • Әйел тұрмысқа шықпаған жағдайда;
  • Ата-ана құқықтарынан айырылуы немесе шектетілугі;
  • Егер жүктілік зорлау нәтижесінде пайда болса;
  • Егер әйелдің босқын немесе мәжбүрлі мигрант мәртебесі болса;
  • Егер отбасында мүгедек бала болса;
  • Жүктілік кезінде ажырасу кезінде;
  • Егер отбасында 4 және одан да көп бала болса;
  • Ұрықтың ақаулары кезінде.

Жүктілік мерзімі шектеусіз:

  • Жүкті әйелдің өміріне қауіп төндіретін медициналық айғақтар болған кезде оның келісімі бойынша.

16 жасқа дейінгі кәмелетке толмағандар үшін ата-аналардың келісімі қажет.

Мемлекет әлеуметтік немесе медициналық себептерге байланысты аборт жасауды қаржыландырады.

12 аптаға дейін:
  • Талап бойынша

12-ден 22 аптаға дейін, әлеуметтік негіздер бойынша, оның ішінде:

  • Жүктілік кезінде күйеуінің қайтыс болуы;
  • Әйелді немесе оның күйеуін бас бостандығынан айырылуы;
  • Әйелдің немесе оның күйеуінің жұмыссыздығы;
  • Әйел тұрмысқа шықпаған жағдайда;
  • Ата-ана құқықтарынан айырылуы немесе шектетілугі;
  • Егер жүктілік зорлау нәтижесінде пайда болса;
  • Егер әйелдің босқын немесе мәжбүрлі мигрант мәртебесі болса;
  • Егер отбасында мүгедек бала болса;
  • Жүктілік кезінде ажырасу кезінде;
  • Егер отбасында 4 және одан да көп бала болса;
  • Науқас 18 жасқа толмаған жағдайда.

Жүктілік мерзімі шектеусіз:

  • Жүкті әйелдің өміріне қауіп төндіретін медициналық айғақтар болған кезде, оның келісімі бойынша;
  • Ұрықтың ақаулары кезінде.

18 жасқа дейінгі кәмелетке толмағандар үшін ата-аналардың келісімі қажет.

Мемлекет әлеуметтік немесе медициналық себептерге байланысты аборт жасауды қаржыландырады.

Заңды аборт жасау жеке орталықтарда, әйелдерге кеңес беру орталықтарында[42], перзентханаларда, әйелдерге кеңес беру кабинеттері бар емханаларда, көптеген ауруханаларда және отбасылық топтық тәжірибелерде қолданылады. Аборт жасау санының сәтті төмендеуіне білім беру, ақпарат және байланыс саласындағы күш-жігердің арқасында қол жеткізілді (мысалы, әлеуметтік желілердегі Қызыл алма кампаниясы), бұл халықты контрацепцияның заманауи әдістерін қолдануға шақырды. Алайда орыстар арасында аборт жасау деңгейі 33%-ға төмендеді, ал қазақтар арасында ол айтарлықтай аз болды[43].

Жүктілікті тоқтату үшін мифепристон және мизопростол дәрі-дәрмектері қолданылды[40][41].

Елде жасөспірімдер арасында аборт жасаудың жоғары деңгейі бар[44][45][46].

Жыныстық және репродуктивтік денсаулық жөніндегі Қазақстандық қауымдастығы 2009 және 2012 жылдары Алматыда медициналық аборттарды тек жеке орталықтарда ғана қолданылатынын және мемлекеттік медициналық орталықтарда ол қызметтерді көрсету соңғы жылы ғана қаралып жатқанын мәлімдеді. Қауымдастық сондай-ақ 2007 жылы Алматы қаласында 11666 аборт жасалғанын, оның 74,3%-ы дилатация мен кюретажды пайдалана отырып орындалғанын мәлімдеді[40]. Жеке тәжірибелейтін дәрігерлер арасында бұл қызметтің орташа бағасы 2009 жылы 5000 теңге (41 АҚШ доллары)[40] және 2012 жылы 200 АҚШ долларын құрады[41].

2007 жылы жүргізілген зерттеу аборт жасаудың жоғары деңгейі медициналық қызметтерге, әсіресе ауылдық жерлерде шектеулі қол жетімділіктен туындауы мүмкін екенін көрсетті. Қолжетімді әдістердің аздығынан жатырішілік дәрілер әдетте Қазақстанда кәсіби көмексіз контрацептив ретінде пайдаланылады. Сондықтан елде қолданылатын контрацепцияның негізгі әдісі ретінде аборт жасау болып табылу мүмкін[47].

2010 жылғы баяндама мемлекет жыныстық және репродуктивті денсаулық, оның ішінде аборт жасау туралы ешқандай ақпарат бермегені анықталды[48].

2011 жылғы есепте жасөспірімдердің жүктілігі мен қауіпті аборт жасау көрсеткіштері жоғары өлімге әкелетінін көрсетті. Оның негізгі себебі ретінде елде арнайы алдын-алу бағдарламаларының болмауымен байланыстырады[49].

Статистика өңдеу

Ел тарихындағы аборт жасау көрсеткіштері өңдеу

Кестелік мәліметтер анықтамасы [50]:

  • Тірі туғандар.
  • Хабарланған аборттар, соның ішінде заңды түрде хабарланған жасанды аборттар саны кіреді.
  • Аборттар (AWR) - бұл бүкіл әлемде аборт жасау туралы есеп пен жұмыс құжаттарында тіркелген және бағаланған аборт жағдайларының жиынтығы.
  • Ел ішіндегі ел резиденттері арасындағы аборттар.
  • Шет елдеріндегі ел резиденттері арасындағы аборттар.
  • Ел резиденттері арасындағы аборттардың жалпы саны
  • Ұрық өлімдері, әдетте мұнда, ұрықтың өлімі немесе жүктіліктің кем дегенде 20 аптасында өлі туылу саны кіреді.
  • Түсіктер, әдетте мұнда ұрықтың өздігінен жоғалуы/аборт жасау, ұрықтың қайтыс болуы немесе жүктіліктің ұзақтығына қарамастан өлі туылу саны кіреді.
  • Аборттар коэффициенті - бұл 1000 тірі туғандарға шаққанда аборттардың саны.
  • Аборттар пайызы - бұл жүктілікте шаққанда аборттардың ((ұрықтың өлімі/түсік жағдайларын қоспағандағы) пайыздық мөлшері.
  • Резиденттер арасындағы аборттар коэффициенті - бұл 15-49 жас аралығындағы тұрғылықты жері бойынша 1000 әйелге шаққандағы аборттар саны.
  • Аборттардың жиілігі (AWR) - бұл 15-39 жас аралығындағы бүкіл әлемдегі 1000 әйелге шаққандағы аборттар саны.


Жылы* Тірі туғандар саны Хабарланған аборттар Аборттар (AWR) Ел ішіндегі ел резиденттері арасындағы аборттар Шет елдеріндегі ел резиденттері арасындағы аборттар Ел резиденттері арасындағы жалпы аборттар Заңсыз аборттар Түсіктер Ұрық өлімдері Аборттар коэффициенті Аборттар пайызы Резиденттер арасындағы аборттар коэффициенті Аборттардың жиілігі (AWR)
Елге келген/кеткен резиденттер Елдегі барлығы Елге келген/кеткен резиденттер Елдегі барлығы
1925 582 582 (582) 582
1926
1927 2,360 2,360 (2,360) 2,360
1928 6,127 6,127 (6,127) 6,127
1929 1,950 1,950 (1,950) 1,950
1930 2,660 2,660 (2,660) 2,660
1931 2,190 2,190 (2,190) 2,190
1932 840 840 (840) 840
1933
1934
1935
1936
1937
1938
1939
1940 (254,000)
1941
1942 11,214 11,214 (11,214) 11,214 1,675
1943 1,600 1,600 (1,600) 1,600
1944 7,811 7,811 (7,811) 7,811 1,278
1945 10,303 10,303 (10,303) 10,303 1,684
1946 15,901 15,901 (15,901) 15,901 3,866
1947 16,263 16,263 (16,263) 16,263 3,096
1948 4,079 4,079 (4,079) 4,079 4,079
1949
1950 (251,900)
1951 (270,000)
1952 (262,600)
1953 (260,300)
1954 (275,700)
1955 (299,300) (25,000)
1956 (304,800) (58,000)
1957 (326,100) (101,000)
1958 (355,300) (164,000)
1959 (349,100) (228,000)
1960 371,828 (335,000)
1961 377,002 (363,000)
1962 368,298 (379,000)
1963 352,400 (388,000)
1964 330,511 (389,000)
1965 320,585 (404,000)
1966 313,465 (392,000)
1967 307,197 (381,000)
1968 302,022 (372,000)
1969 302,179 (370,000)
1970 306,652 (372,000)
1971 317,423 382,702 382,702 (382,702) 382,702 1,205.7 1,205.7 54.66 54.66
1972 318,551 383,764 383,764 (383,764) 383,764 1,204.7 1,204.7 54.64 54.64
1973 321,075 387,626 387,626 (387,626) 387,626 1,207.3 1,207.3 54.70 54.70
1974 338,291 377,070 377,070 (377,070) 377,070 1,114.6 1,114.6 52.71 52.71
1975 343,668 390,809 390,809 (390,809) 390,809 1,137.2 1,137.2 53.21 53.21 124.0
1976 350,362 395,712 395,712 (395,712) 395,712 1,129.4 1,129.4 53.04 53.04
1977 349,379 406,247 406,247 (406,247) 406,247 1,162.8 1,162.8 53.76 53.76
1978 355,337 392,734 392,734 (392,734) 392,734 1,105.2 1,105.2 52.50 52.50
1979 354,320 380,692 380,692 (380,692) 380,692 1,074.4 1,074.4 51.79 51.79
1980 356,013 378,125 378,125 (378,125) 378,125 1,062.1 1,062.1 51.51 51.51 108.3
1981 367,950 359,824 359,824 (359,824) 359,824 977.9 977.9 49.44 49.44
1982 373,416 364,087 364,087 (364,087) 364,087 975.0 975.0 49.37 49.37 103.3
1983 378,577 362,371 362,371 (362,371) 362,371 957.2 957.2 48.91 48.91
1984 389,091 349,366 349,366 (349,366) 349,366 897.9 897.9 47.31 47.31 98.1
1985 396,929 367,334 367,334 (367,334) 367,334 925.4 925.4 48.06 48.06
1986 410,846 332,055 332,055 (332,055) 332,055 808.2 808.2 44.70 44.70 91.5
1987 417,139 329,819 329,819 (329,819) 329,819 790.7 790.7 44.15 44.15
1988 407,116 362,596 362,596 (362,596) 362,596 890.6 890.6 47.11 47.11 97.1
1989 380,849 358,124 358,124 (358,124) 358,124 3,916 940.3 940.3 48.46 48.46 72.4 101.58
1990 362,081 355,173 355,173 (355,173) 355,173 3,692 980.9 980.9 49.52 49.52 92.4 100.03
1991 353,174 358,484 358,484 (358,484) 358,484 3,474 1,015.0 1,015.0 50.37 50.37 87.7 100.40
1992 337,612 346,405 346,405 (346,405) 346,405 3,184 1,026.0 1,026.0 50.64 50.64 84.1 96.76
1993 315,482 290,703 290,703 (290,703) 290,703 2,710 921.5 921.5 47.96 47.96 70.1 81.93
1994 305,624 261,834 261,834 (261,834) 261,834 2,705 856.7 856.7 46.14 46.14 63.1 75.39
1995 276,125 224,100 224,100 (224,100) 224,100 2,455 811.6 811.6 44.80 44.80 54.3 66.14
1996 253,175 194,187 194,187 (194,187) 194,187 2,365 767.0 767.0 43.41 43.41 47.2 58.11
1997 232,356 156,751 156,751 (156,751) 156,751 2,206 674.6 674.6 40.28 40.28 38.3 47.61
1998 222,380 149,248 149,248 (149,248) 149,248 2,055 671.1 671.1 40.16 40.16 36.7 46.01
1999 211,815 138,197 138,197 (138,197) 138,197 1,899 652.4 652.4 39.48 39.48 34.0 42.92
2000 217,379 134,111 134,111 (134,111) 134,111 1,812 616.9 616.9 38.15 38.15 32.8 41.58
2001 220,748 136,787 136,787 (136,787) 136,787 1,719 619.7 619.7 38.26 38.26 33.2 42.22
2002 227,169 124,523 124,523 (124,523) 124,523 1,788 1,748 548.2 548.2 35.41 35.41 30.0 38.10
2003 246,933 127,180 127,180 (127,180) 127,180 1,751 1,768 515.0 515.0 34.00 34.00 35.0 38.49
2004 270,737 129,495 129,495 (129,495) 129,495 1,873 1,729 478.3 478.3 32.35 32.35 30.4 38.66
2005 278,977 125,654 125,654 (125,654) 125,654 2,138 1,899 450.4 450.4 31.05 31.05 29.1 37.00
2006 278,977 130,599 130,599 (130,599) 130,599 2,066 468.1 468.1 31.89 31.89 30.1 37.85
2007 321,963 133,097 133,097 (133,097) 133,097 2,171 413.4 413.4 29.25 29.25 31.1 38.02
2008 339,269 123,992 123,992 (123,992) 123,992 4,021 365.5 365.5 26.77 26.77 28.1 34.99
2009 357,552 113,320 113,320 (113,320) 113,320 3,713 316.9 316.9 24.07 24.07 24.7 31.67
2010 367,752 106,074 106,074 (106,074) 106,074 3,488 288.4 288.4 22.39 22.39 23.0 29.37
2011 372,801 95,288 95,288 (95,288) 95,288 3,285 255.6 255.6 20.36 20.36 24.2 26.27
2012 381,005 95,654 95,654 (95,654) 95,654 3,453 251.1 251.1 20.07 20.07 24.2 26.43
2013 387,227 84,265 106,000 (84,265) 84,265 3,206 217.6 217.6 17.87 17.87 18.4 29.43
2014 399,951 83,709 83,709 (83,709) 83,709 3,371 209.3 209.3 17.31 17.31 23.35
2015 398,073 81,440 81,440 (81,440) 81,440 2,344 204.6 204.6 16.98 16.98 22.82
2016 400,694 78,857 78,857 78,857 78,857 2,382 196.8 196.8 16.44 16.44
2017 390,262 80,328 80,328 80,328 80,328 2,321 205.8 205.8 17.07 17.07
2018 397,799 (80,000) 2,257
2019 (80,000)

*Соңғы өзгерістер 2020 жылдың 14 қаңтарында енгізілген.

Аймақтар бойынша аборттар саны өңдеу

Аймақ/Облыс/Қала[51] Жылы*
1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008
Алматы (қала) 14,421 10,013 11,037 17,487 16,000 16,100
Нұр-Сұлтан 8,113 9,600
ОРТАЛЫҚ/ШЫҒЫС ҚАЗАҚСТАН 34,400 33,126 29,700
Шығыс Қазақстан 18,039 16,600
Қарағанды 16,400 16,700 10,300 13,100
СОЛТҮСТІК ҚАЗАҚСТАН 32,898 29,800
Ақмола 11,700 10,200
Қостанай 8,200
Солтүстік Қазақстан 7,608 7,660 6,300
Павлодар 5,100
ОҢТҮСТІК ҚАЗАҚСТАН 20,294 20,900
Алматы 13,249 5,000 4,800
Қызылорда 2,801 1,700
Оңтүстік Қазақстан 7,758 9,200
Жамбыл 5,200
БАТЫС ҚАЗАҚСТАН 17,549 17,700
Ақтөбе 3,900
Атырау 1,957 1,700
Маңғыстау 3,400
Батыс Қазақстан 7,000 15,700 8,700
ҚАЗАҚСТАН, ЖАЛПЫ 138,197 134,111 136,787 124,523 127,180 129,495 125,654 130,599 133,097 124,000

*

Дереккөздер өңдеу

  1. a b c d e f g Country profile: Kazakhstan (5 сәуір 2018).
  2. a b c d e f United Nations Population Division, Department of Economic and Social Affairs Abortion Policies: A Global Review (2002).
  3. Kazakhstan Association on Sexual and Reproductive Health, 2012, p. 44
  4. Other sources refer to Order 626 of the Ministry of Health (October 2009), “On approving realisation rules in relation to artificial termination of pregnancy”, and RK “Populations Health and Healthcare System” Code, Article 104.
  5. a b c d e Abortion Policies and Reproductive Health around the World (EN) (2014).
  6. a b c Olds; Westoff, p. 33
  7. a b c Westoff, p. 2
  8. a b c Westoff, p. 1
  9. Michaels, pp. 307-308
  10. a b Michaels, p. 310
  11. a b Michaels, p. 313
  12. a b Michaels, p. 312
  13. Michaels, p. 314
  14. Michaels, p. 315
  15. a b Michaels, p. 316
  16. Michaels, p. 308
  17. Michaels, p. 318
  18. Michaels, pp. 318-319
  19. Michaels, p. 319
  20. Қылмыстық Кодексінің 140 бабы
  21. Michaels, p. 317
  22. Michaels, pp. 319-320
  23. Michaels, p. 320
  24. Michaels, pp. 323-324
  25. Michaels, pp. 324-325
  26. Michaels, p. 326
  27. Michaels, pp. 326-327
  28. World Abortion Policies 1999.
  29. World Abortion Policies 2007 (wall chart).
  30. World Abortion Policies 2011 (wall chart) (EN).
  31. World Abortion Policies 2013 (wall chart) (EN).
  32. a b Olds; Westoff, p. 29
  33. a b Westoff, p. 27
  34. Westoff, p. 8
  35. Westoff, p. 9
  36. Westoff, p. 18
  37. Westoff, p. 16
  38. a b Olds; Westoff, p. 32
  39. Olds; Westoff, p. 30
  40. a b c d e Kazakhstan Association on Sexual and Reproductive Health Abortion legislation in Europe 45–46 (2009).
  41. a b c d Kazakhstan Association on Sexual and Reproductive Health Abortion legislation in Europe 44–45 (2012).
  42. Olds; Westoff, p. 31
  43. Olds; Westoff, p. 34
  44. Committee on the Rights of the Child CONSIDERATION OF REPORTS SUBMITTED BY STATES PARTIES UNDER ARTICLE 44 OF THE CONVENTION - Kazakhstan (2003).
  45. Committee on the Rights of the Child CONSIDERATION OF REPORTS SUBMITTED BY STATES PARTIES UNDER ARTICLE 44 OF THE CONVENTION - Kazakhstan (2007).
  46. Committee on the Rights of the Child Concluding observations on the fourth periodic report of Kazakhstan (2015).
  47. Concluding comments of the Committee on the Elimination of Discrimination against Women: Kazakhstan (2007).
  48. Consideration of reports submitted by States parties under article 40 of the Covenant - Kazakhstan (2011).
  49. Consideration of reports submitted by States parties under article 40 of the Covenant - Kazakhstan (2011).
  50. Historical abortion statistics, Kazakhstan. Тексерілді, 30 наурыз 2020.
  51. Kazakhstan abortions and live births by region, 1999-2008. Тексерілді, 31 наурыз 2020.

Әдебиет өңдеу