Қатысушы:Bibolat Satey/Сәтей Нұртазаұлы

Сәтей Нұртазаұлы (28 ақпан 1938 жыл [ISBN = 978-601-06-1355-3], Моңғолия, Баян-Өлгей - 15 маусым 2010 жыл, Қазақстан, Алматы). Қазақ ақыны, жазушы, қоғам қайраткері. Керей тайпасының ноқта ағасы Ителі руынан шыққан.

Өмірбаяны Азан шақырып қойған есімі – Ғабдусаттар. Бес айлық сәби кезінде әкесі Нұртаза Шудабайұлы мен атасы Шудабай Топайұлы репрессияның құрбаны болып, 1938 жылы тамыздың 19-ы жұлдызында халық жауы деген жаламен Қобда түрмесінде атылған [ISBN = 978-601-291-583-9]

Үкілі қызыл қарындашын қойнына алып жатып жүріп, газет шетіне, тақтайшаға жазып, мұғалімімі – ағасы Қ. Қабдылдан хат танып, С. Қалиағзамнан сан үйренеді. Он жасында екінші сыныпқа түсіп, үштен төртінші сыныпқа аттап оқып, мектепте озат оқушы атанып, Ұланбатырға офицер мектебіне аттанып бара жатып, арттағы ауыл-үйдің мәселесіне байланысты жолдан қайтады. 4 сынып бітіру сынына дайындық ретінде 40 тақпақ жаттауы да кейінгі ұрпаққа мол тағлым. 1953 жылға дейін үй ішіндегі тірліктермен үйде болады. Кейіннен 1953 жылы Делуінге бесінші сыныпқа барады. Бірде тарихтың мұғалімі Б.Нұрахмет сабаққа дұрыс жауап бергені үшін “Молодец, Сәтей!” деп қалғанынан болып, “Молодец, Сәтей” деген лақап есімді болып шыға келеді. Кейде "Сәтіш" деген де лақап атымен айтылады. 6 сыныпта оқып жүрген қыста аймақ орталығы – Өлгейде өтетін сайлау жиынына Делуін жастарының өкілі болып қатысады.

Өлгейдің он жылдық №1 орта мектебін 1959 жылы үздік бітіріп, Ресейдің Ленинград қаласына оқуға жолдама алады. Институтты “қызыл дипломмен” таусады. Оқыған мамандығы – инженер-механик. Кейіннен өз саласының майталманы болды[ISBN = 978-601-06-1355-3].

Өлгейге бас инженерлік қызметке 1964 жылы күзде тағайындалады. 1967 жылы күзде Ноғоннұрда ауыл шаруашылық машина станциясына бастық, 1968 жылы аймақта ұйымдастыру бөлімінің бастығы, 1969 жылдан сұмын, бірлестік бастығы болып бастағаннан 1996 жылға дейін басқару қызмет атқарады. Еңбек жолының ең сүбелі кезеңдері Ноғоннұрда, Бұлғында, Ғалтыда (Көбсгөл аймағының сұмыны) және Ұланбатыр құс фабрикасында өтеді. Қорытып айтқанда бірлекстіктің кірісі 4 млн төгрөгке, мал басы 100 мыңнан асып, жоспарлы міндетін 103-113% орындады. Соңғы үшеуі «мемлекеттік озат шаруашылық» атағын (1973, 80, 87 жылдары) алды [ISBN = 978-601-291-583-9], ал біріншісі нығайған ұжымға айналды.

Осы аралықта үш жоғарғы оқу орнын өте жақсымен тәмәмдап, Алтын гадас ордені, “Ауыл шаруашылық озаты”, «онц хилчин» атағымен марапатталып, құлаған төрт шаруашылықты “Озат шаруашылыққа” жеткізудің нәтижесінде 8 рет аймақтық, 1 рет мемлекет депутаты, 4 рет үлкен құрылтай делегаты сияқты т.б мәртебеге жетті[ISBN = 9965-21-793-9].

Н. Сәтей еңбегін Үкіметтік дәрежедегі насихат плакатындағы мына бір жолдар дәлелдей түседі. «…Н. Сәтей жолдас қазір аймақты пленум мүшесі, аймақтық және сұмындық депутат; Ол МХРП – ның XVI съезіне делегат болды. Н. Сәтей тамаша таланты мен қажырлы еңбегімен елге танылған аймағымыздың таңдаулы зиялыларының бірі…

МХР Халық Ұлы Хуралының жетінші реткі сайлауының Халық Ұлы Құрылының депутаттығына Н. Сәтейдің есімін ұсынып отыр (1973) [ISBN = 9965-21-793-9]».

1979 жылы күзде Ұланбатыр қалалық ауыл шаруашылығының орынбасарына тағайындалады. Ал 1982 жылдан Моңғолдың бүкіл құс фабрикалары қарайтын Ұланбатыр құс фабрикасының бастығы болады.

1991 жыл [ISBN = 978-601-291-583-9] 8-айдың 29-ында атажұртқа қоныс аударды. Онда «Талдықорған құс фабрикасы» бастығының орынбасары болып 1996 жылға дейін қызмет етеді. 2008 жылы қажылық сапарын өтеді [ISBN = 978-601-06-1355-3].

Сәтей Нұртазаұлы Көркем әдебиет саласында да елеулі еңбек еткен қаламгер. Оның әңгіме, повестері моңғол, қазақ баспа сөзінде жарияланды. Б. Моңғолханмен бірлесіп Ш. Мұртазаның «Қызыл жебе» романын моңғол тіліне аударды. Өз шығармашылығы «Келін» (1986) және «Таразы» (2008) [ISBN = 978-601-291-583-9] кітаптарымен толықты.

2010 жылдың тамыздың 15-і күні, 73 жасына қараған шағында Алматы қаласында дүние салды.